#ฮารุhunhan 1/2

ฮารุ = ฤดูใบไม้ผลิ

             

“หลับยังลู่”ร่างเล็กตะแคงตัวหันมามองสบตาเพื่อนสนิท ลู่หานยิ้มหวานส่งให้แบคฮยอน ก่อนจะละสายตาจากเพื่อนสาวแสนน่ารักคนนี้มองมือของอีกฝ่ายที่แตะเบาๆตรงหน้าอกของเขา ร่างบางยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยขณะจ้องมองเลือนร่างลู่หาน ก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กันมาก่อน...

           

 “แบคฮยอน...ถ้าเซฮุนเขารู้”เวลาที่เขากับเพื่อนสาวคนนี้ทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน แบคฮยอนก็ชอบทำรอยจ้ำสีแดงทิ้งไว้เป็นหลักฐาน เช้าวันรุ่งขึ้นเขาต้องหาผ้าพันคอมาปกปิดรอยแดงที่ลำคอไม่ให้เซฮุนเห็น

          

  "หมอนั่นไม่มีทางรู้หรอกน่า...ซื่อบื้อเสียขนาดนั้น”

           

 “อย่ามาว่าแฟนเรานะ”ร่างบางหลุดหัวเราะ ก่อนจะนำมือเลื้อยเข้าไปด้านในเสื้อนอนตัวบางที่ลู่หานใส่

           

 “อ๊ะ!....อย่า..อื๊อ..อู๊ย”ยิ่งได้ยินเสียงครางหวานๆหลุดออกมาจากกลีบปากสวย แบคฮยอนก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบขย้ำหน้าอกของเพื่อนสาว       แบคฮยอนใช้มือข้างที่ว่างคว้ามือของลู่หานมาวางที่หน้าอกของเขา

           

 “อื้อ...อย่างนั้นแหละลู่ อ้ะ...”ลิ้นเล็กตวัดตบหัวนมสีชมพูของแบคฮยอน ลู่หานใช้ลมร้อนเป่าลงที่จุดอ่อนไหวให้แบคฮยอนบีดกายทรมานเกลือกกลิ้งไปกับผืนเตียง จากนั้นจึงจัดการครอบครองมัน และใช้นิ้วกลางสอดเข้าไปในกลีบกุหลาบ เพียงไม่นานน้ำเมือกสีใสก็หลั่งไหลทะลักออกมา

             

“อื๊อ...อ๊า!!!”หวีดร้องเสียงหลงเมื่อตนสามารถไปแตะขอบสวรรค์สำเร็จ ร่างบางผลักลู่หานให้ลงมาอยู่ใต้ร่าง มือเรียวบีบเคล้นหน้าอกเพื่อนสาวอย่างรุนแรง คนตัวเล็กรีบควานหาผ้าห่มมากัดไว้ เพราะกลัวว่าเสียงร้องของตนจะไปรบกวนการนอนหลับของห้องข้างๆ ดวงตากวางหลับตาพริ้ม ลู่หานกำลังนึกถึงใบหน้าของโอเซฮุนแฟนหนุ่มของเขา ถ้าเซฮุนบีบขยี้หน้าอกของเขาเหมือนกับที่แบคฮยอนกำลังทำอยู่ตอนนี้มันจะรู้สึกดีแค่ไหนกันนะ เขากับเซฮุนคบกันมาราวสามปีแล้ว ทว่าแฟนของเขากลับไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเขาไปมากกว่าการจับมือโอบเอวโอบไหล่เลย อยากบอกให้แฟนเลิกทำตัวเป็นสุภาพบุรุษสักทีแต่เขาก็ไม่กล้า เขารู้ว่าเซฮุนรักเขามากถึงได้ให้เกียรติเขามากขนาดนี้ แต่ก็นะเขาเป็นพวกที่มีอารมณ์ง่ายเสียด้วยสิ เวลาที่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังกับเซฮุน มันทรมานมากจริงๆ ลู่หานนึกเกลียดตัวเอง

             

“นี่อย่านึกถึงคนอื่นสิ”

           

 “....ช่วยไม่ได้ ฉัน...อ๊ะ....อย่าแกล้งกันสิแบคฮยอน อะ...อ่ะ!”ลู่หานยู่ปากพลางเบิกตาขึ้นมองร่างบาง ที่กำลังเมามันกับการขบเม้มผลเชอรี่กลางหน้าอกของเขา

            

 “เธอมีอารมณ์ง่ายชะมัด...”ลองส่งมือไปแตะๆกลางหว่างขาเพื่อนสาว ก็สัมผัสได้ถึงน้ำหล่อลื่นจำนวนมาก แบคฮยอนยิ้มทะเล้น เขากับลู่หานชอบเล่นอะไรสนุกๆกันแบบนี้ประจำ เขามีแฟน ลู่หานเองก็มีแฟน และแฟนของพวกเขาทั้งคู่ก็เป็นผู้ชาย แต่ก็นะ....เวลาอยู่ใกล้ลู่หานทีไรเขาก็มักจะเกิดอารมณ์ทุกที

           

 “ยัยแบค!....อ๊ะ!!!! ตรงนั้น....แรงกว่านี้”เชิดหน้าขึ้นฉับพลัน หลังจากโดนนิ้วของแบคฮยอนสอดใส่เข้ามาในช่องทาง

            

 “ชอบไหม...ไหลเยิ้มเลยอะ....”

             

“เพราะเธอนั้นแหละ....แบคฮยอน”ลู่หานประคองใบหน้าแบคฮยอนขึ้นมาจูบ ขณะที่ขาเรียวขาวขยับแยกออกกว้างเพื่อให้แบคฮยอนสอดใส่นิ้วได้ถนัดขึ้น

             

“อะ...อือ”

 

            คนตัวเล็กสะลึมสะลือตื่นขึ้น เพราะเสียงนาฬิกาบนโต๊ะโคมไฟใกล้เตียงนอนแผดเสียงร้องลั่น ลู่หานจัดการกดปิดมัน ก่อนจะเขย่าแขนแบคฮยอนให้ตื่นไปอาบน้ำด้วยกัน วันนี้เปิดเทอมวันแรกเขาไม่อยากไปเรียนสาย ทั้งคู่ช่วยกันถูหลังและสาดน้ำใส่กันน้ำ หยอกเล่นกันในห้องน้ำอย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง กว่าจะได้เดินทางไปโรงเรียนอย่างที่คนตัวเล็กตั้งใจ โชคดีที่เวลาตอนนี้นี้เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ คนบนรถไฟจึงไม่เยอะเท่าไหร่ เขาเดินมาล้มตัวนั่งที่เก้าอี้โดยสารพร้อมแบคฮยอน ชีวิตเด็กมอปลายปีสุดท้ายกำลังเริ่มขึ้นแล้วสินะ ใช้เวลาเดินทางเพียงยี่สิบนาที ลู่หานกับแบคฮยอนก็ถึงสถานีจุดหมาย ซึ่งสถานีนี้มันใกล้กับโรงเรียนของพวกเขา

            

 “นั่นมันเซฮุนนิ”ลู่หานหันขวับไปมองตามนิ้วของแบคฮยอนทันที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเมื่อเห็นคนรักกำลังเดินโอบเอวเด็กสาวคนอื่นอยู่อีกฝั่งถนน ลู่หานอยากเดินเข้าไปถามเซฮุนเหลือเกินว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครและทั้งคู่เป็นอะไรกัน แต่เพราะสัญญาณไฟจราจรมันเปลี่ยนเป็นสีเขียวซะก่อน ทำให้ไม่สามารถข้ามถนนไปหาเซฮุนได้

             

“ใจเย็นน่าลู่....อาจจะเป็นแค่เพื่อนกัน”

             

“เพื่อนบ้าเพื่อนบออะไรกันละ....เดินโอบกันแนบแน่นขนาดนั้น”

             

“แกคิดมากไปป้ะ....”

           

 “....ฉันไม่รู้ ฉันเหมือนคนกำลังอกหักเลยวะแบค”

            

 “โทรถามเซฮุนก็ได้นิ ลองดู”

             

“อือ...”ล้วงมือเข้ามาหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าสะพายข้างในโต ก่อนจะกดโทรออกไปที่เบอร์ของเซฮุน ทว่าคนรักของเขากลับไม่ยอมรับสายเลย นี่เซฮุนกำลังทำให้เขากลายเป็นบ้าเหรอ

             

“หมอนั่นไม่รับสายฉัน”

           

 “ไว้แกค่อยถามหมอนั่นตอนเย็นเอา ยังไงซะหลังเลิกเรียนหมอนั่นน่าจะมาหาแกที่หน้าโรงเรียนเหมือนทุกวันนะ”

             

“อืม...”เบ้ปากเซ็งๆ ก่อนจะเดินตามหลังแบคฮยอนเข้าไปในซอยลัด ไม่นานนักพวกเขาก็เดินมาถึงโรงเรียน วันนี้ลู่หานคิดว่าเขาคงไม่มีกะจิตกะใจอยากจะเรียนหนังสือหรอก เซฮุนไม่เคยมีกิ๊กมาก่อนเลยนะ หรือว่าที่ผ่านมาเขาจับไม่ได้เองต่างหาก

           

 “บ้าที่สุด...”

แทบจะรอให้ออดส่งสัญญาณบอกเวลาหมดคาบไม่ไหว ตอนพักเที่ยงเขาโทรหาเซฮุนตั้งหลายสาย อีกฝ่ายไม่ยอมรับสายเขาเลย วันก่อนตอนเจอกันยังดีๆกันอยู่เลยแท้ๆ ไหงวันนี้ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้ก็ไม่รู้ ลู่หานรักผู้ชายคนนี้เกินไปแล้ว ทั้งรักทั้งหลงและหวงมากด้วย กว่าจะได้คบกันเขารอเซฮุนขอเป็นแฟนตั้งเกือบปีแนะ เขาแอบชอบเซฮุนมาตั้งแต่ตอนเรียนประถม เนื่องจากตอนนั้นมีโอกาสได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน พอขึ้นมัธยมเขาและเซฮุนต่างก็แยกไปเรียนคนละโรงเรียน พอย้ายไปเรียนโรงเรียนH เซฮุนดันเป็นเพื่อนสนิทชานยอลซึ่งเป็นแฟนของแบคฮยอน เวลาไปเที่ยวด้วยกันเขาก็มักจะได้เจอกับเซฮุน เพราะแบคฮยอนชอบลากเขาไปเป็นเพื่อนเวลาอีกฝ่ายนัดเดทแฟนหนุ่ม ส่วนชานยอลก็ชอบลากเซฮุนมาด้วย จนกลายเป็นเดทคู่ซะเกือบทุกครั้ง กระทั่งเขากับเซฮุนเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์มาเป็นคนรู้ใจ

             

“นู้นไงมาล่ะ”ลู่หานพยักหน้าให้แบคฮยอน และเหลือบไปมองคนรักเล็กน้อย ลู่หานผันหน้ากลับมายิ้มให้แบคฮยอน เซฮุนมาหาเขาที่หน้าโรงเรียนตามที่คาดการณ์ไว้ไม่ผิด เขาเดินพ้นประตูรั้วโรงเรียนไม่เท่าไหร่หมอนั่นก็โผล่หน้ามาเลย

“เจอกันที่หอนะแบค” 

“อาห๊ะ เคลียร์กันดีๆล่ะ”  

“จะพยายาม”คนตัวเล็กโบกมือให้เพื่อนสาวทั้งสองพูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนจะเดินแยกย้ายกันคนละทาง โดยลู่หานเดินมาหาเซฮุนที่กำลังยืนหน้านิ่งอยู่บริเวณป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ส่วนแบคฮยอนก็เดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง

  

“วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวเลี้ยง”เซฮุนว่าพลางก็วางท่อนแขนพักไว้ที่ไหล่เล็ก ระหว่างเดินเคียงข้างกันไปยังย่านร้านอาหารและห้างสรรพสินค้า

“ไม่ เราไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น" 

 “งอนอะไรรึเปล่า หื้ม...เซทำอะไรให้ลู่โกรธเหรอครับ”

  

“ผู้หญิงเมื่อเช้าใคร!”ตวัดสายตามองใบหน้าหล่อจัด 

“เพื่อนในห้อง” 

“ทำไมต้องโอบกันขนาดนั้นด้วยห๊ะ...กับผู้หญิงคนอื่นนี่ดูเหมือนเซจะใส่ใจมากกว่าเราซะอีก แถมเราโทรหานาย นายก็ไม่รับสายเราเลย” 

“เขาหกล้ม...เซก็แค่เข้าไปช่วยพยุง เซมีลู่คนเดียวจริงๆครับ แล้วที่ไม่ได้รับสายลู่ก็เพราะเซลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง หรือว่าลู่ไม่เชื่อเซที่ผ่านมามันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกเหรอว่าเซมีลู่คนเดียว”ทำไมต้องมาทำหน้าตาน่าสงสารด้วยเนี่ย ตาก็ละห้อยอีกเวลาที่มองเขา ลู่หานเม้มปากอย่างกำลังมีเรื่องให้คิด  

“เราขอโทษนะ...เซฮุน....วันเสาร์นี้เราไปทะเลกันนะ แค่เราสองคน... ห้ามนายชวนชานยอลกับแบคเด็ดขาด”ลู่หานไม่อยากให้มันกลายเป็นเดทคู่เหมือนทริปเที่ยวทะเลครั้งก่อนๆ เวลาไปเที่ยวไหนไกลๆด้วยกันชานยอลกับแบคฮยอนก็มักจะไปด้วยเสมอ เขาอยากมีเวลาอยู่กับเซฮุนตามลำพังบ้าง แบคฮยอนเองก็คงจะคิดเหมือนกัน 

“บังคับรึเปล่า” 

“เออ บังคับ! ฉลองที่เราคบกัน...ครบสามปี”ลู่หานก้มหน้าพลางลอบยิ้ม  วันเสาร์ที่จะถึงมันเป็นวันครบรอบ ที่เขากับเซฮุนตกลงคบหาดูใจกัน และปีนี้ลู่หานขอของขวัญจากเซฮุนด้วยการไปเที่ยวทะเล

“ครับ”ลู่หานก้มหน้าพลางลอบยิ้ม

จุดหมายปลายทางถูกเปลี่ยนเมื่อลู่หานค้านหัวชนฝาว่าไม่อยากกินอะไรทั้งสิ้น เซฮุนจึงพาลู่หานมาเล่นที่หอพักของเขา ร่างสูงล้มตัวลงนั่งข้างๆแฟนสาวบนเตียง ขณะที่ดวงตาคมจดจ้องไปที่จอโทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายภาพยนตร์แนวแอคชั่น ก่อนจะผันสายตามามองลู่หาน เซฮุนอมยิ้ม เขาเกี่ยวเส้นผมสีดำของร่างเล็กทัดไว้ที่ใบหู

“อะไร....หน้าเรามีอะไรติดเหรอ”ยกมือขึ้นมาจับๆใบหน้าก็ไม่พบว่ามีอะไรติดอยู่ คนตัวเล็กมองค้อนร่างสูง  

“ผ้าพันคอนะ ทำไมไม่ถอดออก ห้องเราไม่ได้หนาวเหมือนข้างนอกซะหน่อย” 

“ก็...เราหนาวนิ เซฮุนไม่หนาวแต่เราหนาวนี่ เซฮุนนายกอดเราหน่อยดิ....ได้ไหม”ร่างสูงแค่ยกมือขึ้นมาลูบหัวเจ้ากวางน้อยขี้อ้อนเท่านั้น ก่อนจะละสายตาจากใบหน้าลู่หานไปสนใจภาพยนตร์ต่อ เซฮุนได้ยินเสียงถอนหายใจฮึดฮัดดังเล็ดรอดออกมาจากอีกคน ชายหนุ่มระบายยิ้มเห็นเขี้ยว ไม่ใช่ว่าไม่อยากอดลู่หานนะ....เขาเองก็อยากกอด แต่เขากลัวว่าเขาจะทำอะไรเกินเลยอีกฝ่ายมากกว่ากอดธรรมดานะสิ เขาอยากถนอมลู่หานจนถึงวันที่เขาเรียนจบ เซฮุนตั้งใจเอาไว้เช่นนั้น แต่ตอนนี้เขาคิดว่าอีกไม่นานเขาคงจะตบะแตกเข้าสักวัน นับวันลู่หานก็ยิ่งสวย...แถมยังน่ารักมากอีกต่างหาก มันมากจนเขาแทบจะอดใจตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว 

“ชิส์! ไปทะเลเราจะใส่บิกินี่อวดพวกหนุ่มๆที่ชายหาด ให้เลือดกำเดาไหลเลยคอยดู” 

“งั้นเซก็จะมัดลู่ไว้ในห้อง ไม่ให้ออกไปข้างนอกได้”ผลักไหล่แกร่ง แก้อาการหมั่นไส้ ลู่หานเลิกสนใจจอโทรทัศน์ คนตัวเล็กยิ้มมุมปาก ขยับตัววางศีรษะบนหน้าตักแฟนหนุ่มพลางเงยหน้ามองสันกรามของเซฮุน อีกหนึ่งเหตุผลที่เขาอยากให้เซฮุนแตะต้องร่างกายเขาบ้าง ก็เพราะหลังเรียนจบเซฮุนต้องกลับประเทศบ้านเกิด เซฮุนต้องย้ายกลับไปอยู่ที่นั่นกับครอบครัว ทีแรกคุณแม่ของเซฮุนจะให้เซฮุนย้ายกลับไปเกาหลีตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่เซฮุนไม่ยอมและบอกท่านว่าจะกลับไปหลังเรียนจบมัธยมปลาย มันเหมือนเขาต้องการจะใช้ร่างกายตัวเอง...ผูกมัดเซฮุนไว้เลยเนอะ เขาไม่อยากให้เซฮุนจากเขาไปเลย แค่คิดว่าอีกไม่นานเซฮุนจะทิ้งเขา เขาก็อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆแล้ว  

“เซฮุน....นายรักเราใช่ไหม” 

“ให้พูดเป็นพันครั้ง คำตอบก็ยังเหมือนเดิมอะ....เซรักลู่” 

“จะไม่เปลี่ยนใจไปจากเราแน่นะ” 

“มันก็ไม่แน่...ถ้าหากลู่ดื้อกับเซมากๆ”เซฮุนรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เมื่อเห็นร่องหน้าอกขาวเนียนของลู่หานผ่านเสื้อนักเรียนสีขาวตัวบาง วันนี้ลู่หานน่าจะลืมใส่เสื้อทับ ก้อนเนื้อขาวที่อยู่ใบบราเซียร์ลายลูกไม้บดเบียดกันท่าทางน่าอึดอัด ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะรีบเอาชายผ้าพันคอมาวางปิดส่วนนั้นให้หญิงสาว 

“เซฮุน....”ลู่หานจับมือคนรักไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะผละออกไป 

“เรารักเซฮุนนะ”พวกเขาสบตากัน เหมือนกับว่ามีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เซฮุนเคลื่อนใบหน้าลงมาหาลู่หาน กระทั่งริมฝีปากหยักแตะแต้มลงบนกลีบปากสวย ปลายลิ้นโลมเลียไปทั่วโพรงปากรสหวานที่มีกลิ่นนมกล้วยอ่อนๆ คนตัวเล็กหลับตาลงเชื่องช้า ขณะที่ริมฝีปากและลิ้นเล็กตวัดโต้ตอบร่างสูง เซฮุนมอบจุมพิตแสนอ่อนโยนให้แก่เขา ที่สำคัญนี่มันคือจูบแรกของเขากับเซฮุน หัวใจเขาเต้นระส่ำไปหมด แก้มก็รู้สึกร้อนขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ 

“ขออีกไม่ได้เหรอ”เซฮุนระบายยิ้มให้กับคนที่กำลังทำหน้าทำตาออดอ้อน หลังจากเขาผละจูบ 

“...”เซฮุนส่ายหน้าแทนคำตอบ 

“นายมันซื่อบื้อชะมัดโอเซฮุน”

.............................................................................

 อย่าลืมแท็ก #ฮารุhunhan

          

SF #ลูลู่สาวดุ้น 1/2

あいしてる (สวัสดีความรัก)

           

 ว่ากันว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม เมื่อก่อนฉันเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจคำๆนี้สักเท่าไหร่ จนวันนึงมันเข้ามาทักทายฉันเข้าอย่างจัง ฉันเป็นกลุ่มคนกลุ่มเล็กๆบนโลกใบนี้ รูปร่างภายนอกฉันอาจจะเหมือนผู้หญิงทั่วๆไป แต่มันก็ไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นหรอกนะ เพราะเพศกำเนิดที่แท้จริงของฉันนั้นคือเพศชาย ใช่...ฉันเป็นผู้หญิงข้ามเพศ หรืออาจจะเรียกในภาษาที่ทุกคนเข้าใจดีว่าสาวดุ้น ฉันโดนพ่อกับแม่ไล่ออกจากบ้านตอนอายุสิบหก หลังจากที่ฉันสารภาพความจริงกับพวกท่านว่าจิตใจฉัน ไม่ใช่ผู้ชายอีกต่อไปผ่านตัวอักษร ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองชอบผู้หญิงมานานแล้วล่ะ โชคดีที่พี่เลย์มาเจอฉันและช่วยฉันไว้ ก่อนที่ฉันจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายซะก่อน ในช่วงแรกฉันต้องอาศัยอยู่กับพี่เลย์เพราะฉันไม่มีเงิน ฉันย้ายออกมาจากคอนโดพี่เลย์หลังจากที่ฉันทำงานเก็บเงินได้ประมานก้อนนึงซึ่งมันมากพอสำหรับตั้งตัว เรื่องเรียนยิ่งไม่ต้องพูดถึง ฉันตัดสินใจไม่ไปเรียนนับตั้งแต่วันที่พ่อกับแม่ไล่ออกจากบ้าน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้พวกท่านสบายดีไหม ฉันเองก็เป็นห่วงพวกท่าน ฉันไม่ได้เจอพวกท่านเลยเป็นเวลากว่าสี่ปีแล้ว

            

 “ลูลู่จ้ะ....ช่วยไปสระผมให้ลูกค้าแทนพี่หน่อยสิ พี่จะไปทำธุระข้างนอก”ฉันยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้พี่เลย์ที่กำลังยืนอยู่หน้ากรอบประตู ก่อนจะรีบพับผ้าขนหนูผืนสุดท้ายลงตะกร้า แล้วเดินลงไปยังชั้นล่าง ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันหยุดของฉัน แต่ฉันก็ไม่มีที่ไหนให้ไปอยู่ดี ก็เลยมาช่วยงานพี่เลย์ที่ร้านเสริมสวย

           

 “ลูกค้าผู้ชายผมดำหน้าหล่อๆ....เขานอนรออยู่ที่เตียงในห้องสระผมแล้ว”ร่างเล็กยิ้มรับ แบคฮยอนซึ่งเป็นเพศเดียวกับลู่หานและเจ้าของร้านขยับคางให้ลู่หานรีบไปดูแลแขก เพราะตอนนี้เขากำลังยุ่งๆอยู่กับการทำสีผมให้ลูกค้าผู้หญิงวัยกลางคน

             

“อย่าสระแรง....ผมไม่ชอบ”คนตัวเล็กเม้มปาก ก่อนจะผ่อนปรนนิ้วมือให้ช้าและเบาลง ปกติเขาก็ไม่ได้สระผมให้ลูกค้าแรงน่ะ สงสัยว่าผู้ชายใบหน้าหล่อเหล่าที่กำลังนอนหลับตาคนนี้ คงจะเป็นพวกผิวหนังอ่อนไหวต่อสัมผัสเป็นพิเศษ ลู่หานลอบมองใบหน้าของลูกค้า รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าน่ารักคล้ายตุ๊กตากระเบื้อง ก่อนจะเปิดฝักบัวแล้วค่อยๆชโลมน้ำลงบนเส้นผมสีดำเงา ทุกขั้นตอนลู่หานทำอย่างตั้งใจ เมื่อสระผมให้ลูกคนนี้เสร็จ เขาก็หยิบผ้าขนหนูผืนสีชมพูมาซับน้ำที่เส้นผมของอีกฝ่าย จนเส้นผมของชายหนุ่มเปียกหมาดๆ ลู่หานชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจสะกิดไหล่ชายหนุ่มให้ออกไปเปาผมด้านนอก คิ้วเข้มขมวดชนกัน เซฮุนลืมตาขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัวเขาเกินความจำเป็น แล้วยิ่งกับคนที่ไม่รู้จักด้วยแล้วเขายิ่งไม่ชอบ

           

 “บอกผมก็ได้ ถ้าคุณสระผมเสร็จแล้ว ผมไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัว โดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้จักอย่างคุณ”ตวัดมองผู้หญิงผมยาวสีดำสลวยกำลังก้มหน้าพร้อมกับโค้งตัวเพื่อขอโทษเขา เซฮุนไล่สายตามองสำรวจสัดส่วนของหญิงสาว ก่อนจะลอบกลืนน้ำลาย ถึงหน้าอกจะเล็กไปหน่อยซึ่งจากการคาดเดาทางสายตาคงราวๆคัพบี แต่เธอก็ทำให้เขาละสายตาไปมองทิศทางอื่นไม่ได้เลย ผิวขาวอมชมพู สะโพกกลมกลึงที่อยู่ภายใต้กระโปรงยาวเลยเข่าลายดอกเดซี่สีฟ้ามันน่าบีบขย้ำยิ่งนัก ร่างสูงหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของช่างสาวอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง

             

“ขอโทษนะคะ....ฉันขอโทษแทนลู่หานด้วย ถ้าเขาทำอะไรให้คุณไม่พอใจ ฉันจะบอกเจ้าของร้านให้เขาตัดเงินเดือนลู่หาน ชดใช้ความผิด”ลู่หานเงยหน้าขึ้นสบตาเซฮุน ดวงตากวางคลอด้วยหยาดน้ำสีใส และวินาทีนั้นเองที่เซฮุนได้เห็นใบหน้าของช่างทำผมที่เขาเอ่ยวาจาตำหนิได้อย่างชัดๆเสียที เซฮุนแทบหยุดหายใจ เขาเคยถ่ายแบบกับพวกดาราหรือแม้กระทั่งนางแบบมาเกือบทั่วโลก แต่ก็ไม่เคยมีใครสวยถูกใจเขาขนาดนี้

“ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลย แค่เขาพูดขอโทษผมก็พอ”สาวสวยก้มหน้าให้เขาอีกแล้ว เซฮุนคิดในใจ พลางจ้องลู่หานไม่วางตา

           

 “ลู่หานเขาเป็นใบ้....เขาคงพูดขอโทษคุณไม่ได้หรอกค่ะ”

           

 “ถ้าอย่างงั้นผู้หญิงคนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรผมหรอก มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด....ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใบ้”เขาพอจะเข้าใจอะไรๆมากขึ้นแล้วล่ะ เป็นใบ้นี่เองถึงได้พูดออกมาไม่ได้ น่าสงสารเหมือนกันผู้หญิงคนนี้

             

“ค่ะ....คุณเซฮุน”แบคฮยอนเสหน้ามามองลู่หาน เกือบไปแล้วไหมล่ะยัยลูลู่ ก่อนจะเชื้อเชิญลูกค้าวีไอพีออกไปเปาผมด้านนอก แล้วไล่ให้เพื่อนตัวเล็กขึ้นไปทำงานของอีกฝ่ายที่ชั้นบนต่อ หลังจากวันนั้นโอเซฮุนนายแบบชื่อดังของญี่ปุ่นก็กลายมาเป็นลูกค้าประจำของร้านที่ลู่หานทำงาน และทุกครั้งเซฮุนจะเรียกลู่หานให้มาสระผมให้ ถึงแม้ว่าลู่หานจะติดคิวลูกค้าคนอื่นอยู่ แต่เซฮุนก็ยืนยันที่จะนั่งรอ ชายหนุ่มไม่ยอมให้ใครแตะต้องเส้นผมนอกจากลู่หานคนเดียว ความสัมพันธ์ของทั้งสองค่อยๆพัฒนา จากการเป็นลูกค้าประจำก็ขยับเลื่อนมาเป็นหนุ่มสาวที่กำลังดูใจกันอยู่

             

“ขอฉันขึ้นไปบนห้องของเธอได้ไหม”ลู่หานหยุดชะงักมือที่กำลังจะผลักประตูรถสปอร์ต ใบหน้าสวยหันมามองชายหนุ่มที่อาสาขับรถมาส่งเขาหลังเลิกงาน

           

 “ถ้าเธอไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ไว้ครั้งหน้าก็ได้”เอื้อมมือมาเกลี่ยเส้นผมสีดำสวยทัดที่ใบหูเล็ก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงหอมแก้มคนตัวเล็ก ลู่หานรีบจับมือข้างนั้นของเซฮุนก่อนที่อีกฝ่ายจะนำมันผละจากไป

           

 “อือ...”เสียงเล็กๆสั่นพร่าจนฟังแทบไม่ออก ถูกเปล่งออกมาจากกลีบปากสีส้ม เซฮุนคลี่ยิ้ม เขาคว้ามือลู่หานขึ้นมาจุมพิตที่หลังมือ ไอ้ที่บอกว่าขอขึ้นไปบนห้อง ในความหมายของเขามันก็คือขอมีเซ็กส์ด้วยนั่นแหละ และเขาก็คิดว่าลู่หานคงจะไม่ได้ใสซื่อหรือว่าโลกสวยจนอ่านคำพูดกับสายตาของเขาไม่ออก

            

            ทันที่ที่เข้ามาภายในห้องขนาดกะทัดรัด เซฮุนก็รีบคว้าร่างเล็กมากอด จากนั้นเขาก็ทำการเปลื้องเสื้อผ้าของลู่หานจนหมด รวมทั้งของตัวเองด้วย ร่างสูงอุ้มลู่หานมาวางบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม เขาลากสายตาโลมเลียร่างขาวเนียน และใช้จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคออีกฝ่าย พร้อมกับทำรอยสีกุหลาบตีตราจองทุกพื้นที่ ที่ริมฝีปากของเขาลากผ่าน ลู่หานกำมือจิกผืนเตียง สะบัดใบหน้าสะเปะสปะไปทั่วหมอน ฟันซี่เล็กขบลงกัดกลีบปากล่างของตัวเองระบายความเสียวซ่าน

           

 “อ๊ะ...อือ”ขยำหน้าอกคัพบีจนเนื้อเหลว เซฮุนกระตุกยิ้ม ลิ้นร้อนบรรจงเลียไปรอบฐานชมพูสลับกันทั้งสองเต้า ก่อนจะอ้าปากครอบครองเม็ดทับทิม เขาจงใจกัดติ่งเนื้อแรงๆ เพราะอยากได้ยินเสียงครางสั่นจากปากลู่หานให้ชื่นใจ

             

“อื๊อ!!”เม็ดทับทิมบนเนินอกถูกปลุกเร้าจนมันแข็งตั้งยอดและเปลี่ยนเป็นสีแดงสด ลู่หานบิดตัวเร่าใบหน้าเหยเก มือเรียวส่งมาขยุ้มเส้นผมของคนบนร่างระบายความกระสัน เด้งแผ่นหลังบางขึ้นเพื่อให้เซฮุนดูดและขบเม้มผิวเนื้อทุกส่วนได้ถนัดถนี่อย่างลืมตัว

             

“ขอฉันดูส่วนนั้นของเธอหน่อยนะ ลู่หาน”ผละริมฝีปากจากหน้าอกแสนเย้ายวน เซฮุนจัดการแยกขาของลู่หานออกกว้าง เพื่อมองสำรวจช่องทางรัก เขาส่งนิ้วไปแตะห่วงสีชมพู เนื้อนุ่มหยุ่นขมิบเกร็งทันทีที่ได้รับสัมผัสจากเซฮุน ลู่หานเอียงหน้าแนบข้างแก้มกับหมอนใบโต ใบหน้าร้อนผ่าว และเริ่มหายใจติดขัด หวังว่าเซฮุนจะไม่รังเกียจร่างกายของเขา เขายังไม่ได้แปลงเพศเหมือนพี่เลย์ เนื่องจากค่าใช้จ่ายมันค่อนข้างสูงมาก การได้แปลงเพศให้เป็นผู้หญิงเต็มตัว มันคือความฝันสูงสุดของเขากับแบคฮยอนเลยล่ะ ลู่หานหวังว่าสักวันนึงเขาจะได้ทำมัน

             

“ฉันจะอ่อนโยนกับเธอนะลู่หาน...เธอไม่ต้องกลัว ฉัน...เป็นคนแรกของเธอใช่ไหม”เงยหน้าจากส่วนล่างของลู่หานแล้วเอ่ยถาม เซฮุนระบายยิ้มเอ็นดูเมื่อเห็นร่างเล็กพยักหน้าน้อยๆ ลิ้นร้อนแตะเบาๆที่ช่องทางสีชมพู เซฮุนเพิ่มแรงที่ใช้จับล็อกโคนขาให้แน่นยิ่งขึ้นเพื่อไม่ให้ลู่หานขยับหนี เขาดุนลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงรักด้านใน ผิวเนื้อด้านในเต้นตุบๆตอดรัดลิ้นของเขาระรัว ก่อนจะลากลิ้นขึ้นมาเลียที่แกนกายขนาดกะทัดรัดของคนสวย ส่งผลให้ร่างเล็กดิ้นเร่าไปมากับผืนเตียงไม่หยุด

            

 “อะ...อื้อ...อ๊ะ”

             

“....ใจเย็นๆน่ะลู่....เธอรักฉันไหม”เซฮุนไล่จูบไปทั่วโคนแกนกายสีลูกกวาดที่ตอนนี้มีน้ำเมือกไหลออกมาจากส่วนปลายเล็กน้อย

             

“อือ...”เขายกยิ้ม ก้านนิ้วยาวสองนิ้วถูกดันเข้ามาเบิกทางหลังได้รับคำตอบ

             

“อ๊ะ!!!!”หวีดร้องเสียงหลง ลู่หานส่ายหน้าระรัว พยายามจะดิ้นลงจากเตียง ทว่าเซฮุนก็จับขาของอีกฝ่ายล็อกไว้จนไม่สามารถหลีกหนีความเจ็บปวดได้ ลู่หานภาวนาให้ขั้นตอนนี้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ

           

 “อดทนหน่อย...อย่าเกร็งดิ”ค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสาม เซฮุนรูดรั้งแกนกายของเขาให้พร้อมสำหรับออกศึกขณะที่มืออีกข้างก็ทำการขยายช่องทางให้ลู่หาน ร่างสูงเปล่งเสียงเตือนร่างเล็กด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล คล้ายคุณครูปลอบใจเด็กเล็กๆให้หายจากอาการผวากลัว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เขาก็ดันแกนกายของเขาเข้าไปในร่างกายของลู่หาน

           

 “อ๊า!!!!!”สะดุ้งโหยงและรีบผวากอดเซฮุนทันที ลู่หานร้องไห้น้ำตานองหน้า เมื่อเซฮุนดันเข้ามาจนสุดลำ

           

 “อื้อ...อ่ะ...อ่า”เอียงลำคอให้คนด้านบนขบเม้ม ลู่หานหอบสั่นอยู่ใต้ร่างของเซฮุน เหงื่อกาฬไหลโชกไปทั่วร่างของคนสองคนที่กำลังขยับโยกประสานร่างกายให้เป็นหนึ่งเดียว

            

 “...อาาา....ซี๊ดดดด ขออีกรอบได้ป้ะ หึ...”กระซิบหยอกข้างหู และเขาก็ได้ฝ่ามือของลู่หานฟาดเข้าใส่ที่ต้นแขน เซฮุนจัดการกระแทกเข้าออกแรงๆ ก่อนจะปล่อยน้ำเชื้อข้างในช่องทางรักของลู่หาน ทั้งคู่นอนกอดซบกันจนกระทั่งถึงเช้าวันใหม่

           

           

 ลู่หานขยับกายและฝืนลุกขึ้นนั่งพิงพนักเตียง เขากวาดตามองไปทั่วห้อง พยายามฟังเสียงจากห้องน้ำ ลู่หานแค่หวังว่าเซฮุนคนรักของเขาอาจจะอยู่ภายในนั้น อีกฝ่ายอาจจะกำลังชำระร่างกายอยู่ ทว่าเขาก็คิดผิด ไม่มีเซฮุนอยู่ในห้องนี้นอกจากตัวเขาเพียงคนเดียว ดวงตาสีอัลมอนด์หม่นหมองลง ก่อนจะสะดุดตาเข้ากับกระดาษสีหวานที่วางอยู่บนโต๊ะโคมไฟ

             

“ฮึก...”ลู่หานขยำมันและปาทิ้งทันที หลังจากอ่านตัวอักษรที่เซฮุนเขียนจบ เพราะมันไม่ต่างอะไรกับฟันแล้วทิ้งเลยสักนิด

ฉันขอโทษนะ...แต่ฉันไม่ได้อยากจะคบกับเธอไปตลอดชีวิต

เธอมีลูกให้ฉันไม่ได้....เราสองคนมาไกลได้เท่านี้แหละลู่หาน

สักวันเธอต้องเจอคนที่ดีกว่าฉัน

คนที่เขา...สามารถยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเธอได้

จาก...โอเซฮุน 

............................................................................................................................

อย่าลืมสกีม #ลูลู่สาวดุ้น