#ฮารุhunhan 1/2

ฮารุ = ฤดูใบไม้ผลิ

             

“หลับยังลู่”ร่างเล็กตะแคงตัวหันมามองสบตาเพื่อนสนิท ลู่หานยิ้มหวานส่งให้แบคฮยอน ก่อนจะละสายตาจากเพื่อนสาวแสนน่ารักคนนี้มองมือของอีกฝ่ายที่แตะเบาๆตรงหน้าอกของเขา ร่างบางยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยขณะจ้องมองเลือนร่างลู่หาน ก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กันมาก่อน...

           

 “แบคฮยอน...ถ้าเซฮุนเขารู้”เวลาที่เขากับเพื่อนสาวคนนี้ทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน แบคฮยอนก็ชอบทำรอยจ้ำสีแดงทิ้งไว้เป็นหลักฐาน เช้าวันรุ่งขึ้นเขาต้องหาผ้าพันคอมาปกปิดรอยแดงที่ลำคอไม่ให้เซฮุนเห็น

          

  "หมอนั่นไม่มีทางรู้หรอกน่า...ซื่อบื้อเสียขนาดนั้น”

           

 “อย่ามาว่าแฟนเรานะ”ร่างบางหลุดหัวเราะ ก่อนจะนำมือเลื้อยเข้าไปด้านในเสื้อนอนตัวบางที่ลู่หานใส่

           

 “อ๊ะ!....อย่า..อื๊อ..อู๊ย”ยิ่งได้ยินเสียงครางหวานๆหลุดออกมาจากกลีบปากสวย แบคฮยอนก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบขย้ำหน้าอกของเพื่อนสาว       แบคฮยอนใช้มือข้างที่ว่างคว้ามือของลู่หานมาวางที่หน้าอกของเขา

           

 “อื้อ...อย่างนั้นแหละลู่ อ้ะ...”ลิ้นเล็กตวัดตบหัวนมสีชมพูของแบคฮยอน ลู่หานใช้ลมร้อนเป่าลงที่จุดอ่อนไหวให้แบคฮยอนบีดกายทรมานเกลือกกลิ้งไปกับผืนเตียง จากนั้นจึงจัดการครอบครองมัน และใช้นิ้วกลางสอดเข้าไปในกลีบกุหลาบ เพียงไม่นานน้ำเมือกสีใสก็หลั่งไหลทะลักออกมา

             

“อื๊อ...อ๊า!!!”หวีดร้องเสียงหลงเมื่อตนสามารถไปแตะขอบสวรรค์สำเร็จ ร่างบางผลักลู่หานให้ลงมาอยู่ใต้ร่าง มือเรียวบีบเคล้นหน้าอกเพื่อนสาวอย่างรุนแรง คนตัวเล็กรีบควานหาผ้าห่มมากัดไว้ เพราะกลัวว่าเสียงร้องของตนจะไปรบกวนการนอนหลับของห้องข้างๆ ดวงตากวางหลับตาพริ้ม ลู่หานกำลังนึกถึงใบหน้าของโอเซฮุนแฟนหนุ่มของเขา ถ้าเซฮุนบีบขยี้หน้าอกของเขาเหมือนกับที่แบคฮยอนกำลังทำอยู่ตอนนี้มันจะรู้สึกดีแค่ไหนกันนะ เขากับเซฮุนคบกันมาราวสามปีแล้ว ทว่าแฟนของเขากลับไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเขาไปมากกว่าการจับมือโอบเอวโอบไหล่เลย อยากบอกให้แฟนเลิกทำตัวเป็นสุภาพบุรุษสักทีแต่เขาก็ไม่กล้า เขารู้ว่าเซฮุนรักเขามากถึงได้ให้เกียรติเขามากขนาดนี้ แต่ก็นะเขาเป็นพวกที่มีอารมณ์ง่ายเสียด้วยสิ เวลาที่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังกับเซฮุน มันทรมานมากจริงๆ ลู่หานนึกเกลียดตัวเอง

             

“นี่อย่านึกถึงคนอื่นสิ”

           

 “....ช่วยไม่ได้ ฉัน...อ๊ะ....อย่าแกล้งกันสิแบคฮยอน อะ...อ่ะ!”ลู่หานยู่ปากพลางเบิกตาขึ้นมองร่างบาง ที่กำลังเมามันกับการขบเม้มผลเชอรี่กลางหน้าอกของเขา

            

 “เธอมีอารมณ์ง่ายชะมัด...”ลองส่งมือไปแตะๆกลางหว่างขาเพื่อนสาว ก็สัมผัสได้ถึงน้ำหล่อลื่นจำนวนมาก แบคฮยอนยิ้มทะเล้น เขากับลู่หานชอบเล่นอะไรสนุกๆกันแบบนี้ประจำ เขามีแฟน ลู่หานเองก็มีแฟน และแฟนของพวกเขาทั้งคู่ก็เป็นผู้ชาย แต่ก็นะ....เวลาอยู่ใกล้ลู่หานทีไรเขาก็มักจะเกิดอารมณ์ทุกที

           

 “ยัยแบค!....อ๊ะ!!!! ตรงนั้น....แรงกว่านี้”เชิดหน้าขึ้นฉับพลัน หลังจากโดนนิ้วของแบคฮยอนสอดใส่เข้ามาในช่องทาง

            

 “ชอบไหม...ไหลเยิ้มเลยอะ....”

             

“เพราะเธอนั้นแหละ....แบคฮยอน”ลู่หานประคองใบหน้าแบคฮยอนขึ้นมาจูบ ขณะที่ขาเรียวขาวขยับแยกออกกว้างเพื่อให้แบคฮยอนสอดใส่นิ้วได้ถนัดขึ้น

             

“อะ...อือ”

 

            คนตัวเล็กสะลึมสะลือตื่นขึ้น เพราะเสียงนาฬิกาบนโต๊ะโคมไฟใกล้เตียงนอนแผดเสียงร้องลั่น ลู่หานจัดการกดปิดมัน ก่อนจะเขย่าแขนแบคฮยอนให้ตื่นไปอาบน้ำด้วยกัน วันนี้เปิดเทอมวันแรกเขาไม่อยากไปเรียนสาย ทั้งคู่ช่วยกันถูหลังและสาดน้ำใส่กันน้ำ หยอกเล่นกันในห้องน้ำอย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง กว่าจะได้เดินทางไปโรงเรียนอย่างที่คนตัวเล็กตั้งใจ โชคดีที่เวลาตอนนี้นี้เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าๆ คนบนรถไฟจึงไม่เยอะเท่าไหร่ เขาเดินมาล้มตัวนั่งที่เก้าอี้โดยสารพร้อมแบคฮยอน ชีวิตเด็กมอปลายปีสุดท้ายกำลังเริ่มขึ้นแล้วสินะ ใช้เวลาเดินทางเพียงยี่สิบนาที ลู่หานกับแบคฮยอนก็ถึงสถานีจุดหมาย ซึ่งสถานีนี้มันใกล้กับโรงเรียนของพวกเขา

            

 “นั่นมันเซฮุนนิ”ลู่หานหันขวับไปมองตามนิ้วของแบคฮยอนทันที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเมื่อเห็นคนรักกำลังเดินโอบเอวเด็กสาวคนอื่นอยู่อีกฝั่งถนน ลู่หานอยากเดินเข้าไปถามเซฮุนเหลือเกินว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครและทั้งคู่เป็นอะไรกัน แต่เพราะสัญญาณไฟจราจรมันเปลี่ยนเป็นสีเขียวซะก่อน ทำให้ไม่สามารถข้ามถนนไปหาเซฮุนได้

             

“ใจเย็นน่าลู่....อาจจะเป็นแค่เพื่อนกัน”

             

“เพื่อนบ้าเพื่อนบออะไรกันละ....เดินโอบกันแนบแน่นขนาดนั้น”

             

“แกคิดมากไปป้ะ....”

           

 “....ฉันไม่รู้ ฉันเหมือนคนกำลังอกหักเลยวะแบค”

            

 “โทรถามเซฮุนก็ได้นิ ลองดู”

             

“อือ...”ล้วงมือเข้ามาหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าสะพายข้างในโต ก่อนจะกดโทรออกไปที่เบอร์ของเซฮุน ทว่าคนรักของเขากลับไม่ยอมรับสายเลย นี่เซฮุนกำลังทำให้เขากลายเป็นบ้าเหรอ

             

“หมอนั่นไม่รับสายฉัน”

           

 “ไว้แกค่อยถามหมอนั่นตอนเย็นเอา ยังไงซะหลังเลิกเรียนหมอนั่นน่าจะมาหาแกที่หน้าโรงเรียนเหมือนทุกวันนะ”

             

“อืม...”เบ้ปากเซ็งๆ ก่อนจะเดินตามหลังแบคฮยอนเข้าไปในซอยลัด ไม่นานนักพวกเขาก็เดินมาถึงโรงเรียน วันนี้ลู่หานคิดว่าเขาคงไม่มีกะจิตกะใจอยากจะเรียนหนังสือหรอก เซฮุนไม่เคยมีกิ๊กมาก่อนเลยนะ หรือว่าที่ผ่านมาเขาจับไม่ได้เองต่างหาก

           

 “บ้าที่สุด...”

แทบจะรอให้ออดส่งสัญญาณบอกเวลาหมดคาบไม่ไหว ตอนพักเที่ยงเขาโทรหาเซฮุนตั้งหลายสาย อีกฝ่ายไม่ยอมรับสายเขาเลย วันก่อนตอนเจอกันยังดีๆกันอยู่เลยแท้ๆ ไหงวันนี้ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้ก็ไม่รู้ ลู่หานรักผู้ชายคนนี้เกินไปแล้ว ทั้งรักทั้งหลงและหวงมากด้วย กว่าจะได้คบกันเขารอเซฮุนขอเป็นแฟนตั้งเกือบปีแนะ เขาแอบชอบเซฮุนมาตั้งแต่ตอนเรียนประถม เนื่องจากตอนนั้นมีโอกาสได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน พอขึ้นมัธยมเขาและเซฮุนต่างก็แยกไปเรียนคนละโรงเรียน พอย้ายไปเรียนโรงเรียนH เซฮุนดันเป็นเพื่อนสนิทชานยอลซึ่งเป็นแฟนของแบคฮยอน เวลาไปเที่ยวด้วยกันเขาก็มักจะได้เจอกับเซฮุน เพราะแบคฮยอนชอบลากเขาไปเป็นเพื่อนเวลาอีกฝ่ายนัดเดทแฟนหนุ่ม ส่วนชานยอลก็ชอบลากเซฮุนมาด้วย จนกลายเป็นเดทคู่ซะเกือบทุกครั้ง กระทั่งเขากับเซฮุนเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์มาเป็นคนรู้ใจ

             

“นู้นไงมาล่ะ”ลู่หานพยักหน้าให้แบคฮยอน และเหลือบไปมองคนรักเล็กน้อย ลู่หานผันหน้ากลับมายิ้มให้แบคฮยอน เซฮุนมาหาเขาที่หน้าโรงเรียนตามที่คาดการณ์ไว้ไม่ผิด เขาเดินพ้นประตูรั้วโรงเรียนไม่เท่าไหร่หมอนั่นก็โผล่หน้ามาเลย

“เจอกันที่หอนะแบค” 

“อาห๊ะ เคลียร์กันดีๆล่ะ”  

“จะพยายาม”คนตัวเล็กโบกมือให้เพื่อนสาวทั้งสองพูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนจะเดินแยกย้ายกันคนละทาง โดยลู่หานเดินมาหาเซฮุนที่กำลังยืนหน้านิ่งอยู่บริเวณป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ส่วนแบคฮยอนก็เดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง

  

“วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวเลี้ยง”เซฮุนว่าพลางก็วางท่อนแขนพักไว้ที่ไหล่เล็ก ระหว่างเดินเคียงข้างกันไปยังย่านร้านอาหารและห้างสรรพสินค้า

“ไม่ เราไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น" 

 “งอนอะไรรึเปล่า หื้ม...เซทำอะไรให้ลู่โกรธเหรอครับ”

  

“ผู้หญิงเมื่อเช้าใคร!”ตวัดสายตามองใบหน้าหล่อจัด 

“เพื่อนในห้อง” 

“ทำไมต้องโอบกันขนาดนั้นด้วยห๊ะ...กับผู้หญิงคนอื่นนี่ดูเหมือนเซจะใส่ใจมากกว่าเราซะอีก แถมเราโทรหานาย นายก็ไม่รับสายเราเลย” 

“เขาหกล้ม...เซก็แค่เข้าไปช่วยพยุง เซมีลู่คนเดียวจริงๆครับ แล้วที่ไม่ได้รับสายลู่ก็เพราะเซลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง หรือว่าลู่ไม่เชื่อเซที่ผ่านมามันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกเหรอว่าเซมีลู่คนเดียว”ทำไมต้องมาทำหน้าตาน่าสงสารด้วยเนี่ย ตาก็ละห้อยอีกเวลาที่มองเขา ลู่หานเม้มปากอย่างกำลังมีเรื่องให้คิด  

“เราขอโทษนะ...เซฮุน....วันเสาร์นี้เราไปทะเลกันนะ แค่เราสองคน... ห้ามนายชวนชานยอลกับแบคเด็ดขาด”ลู่หานไม่อยากให้มันกลายเป็นเดทคู่เหมือนทริปเที่ยวทะเลครั้งก่อนๆ เวลาไปเที่ยวไหนไกลๆด้วยกันชานยอลกับแบคฮยอนก็มักจะไปด้วยเสมอ เขาอยากมีเวลาอยู่กับเซฮุนตามลำพังบ้าง แบคฮยอนเองก็คงจะคิดเหมือนกัน 

“บังคับรึเปล่า” 

“เออ บังคับ! ฉลองที่เราคบกัน...ครบสามปี”ลู่หานก้มหน้าพลางลอบยิ้ม  วันเสาร์ที่จะถึงมันเป็นวันครบรอบ ที่เขากับเซฮุนตกลงคบหาดูใจกัน และปีนี้ลู่หานขอของขวัญจากเซฮุนด้วยการไปเที่ยวทะเล

“ครับ”ลู่หานก้มหน้าพลางลอบยิ้ม

จุดหมายปลายทางถูกเปลี่ยนเมื่อลู่หานค้านหัวชนฝาว่าไม่อยากกินอะไรทั้งสิ้น เซฮุนจึงพาลู่หานมาเล่นที่หอพักของเขา ร่างสูงล้มตัวลงนั่งข้างๆแฟนสาวบนเตียง ขณะที่ดวงตาคมจดจ้องไปที่จอโทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายภาพยนตร์แนวแอคชั่น ก่อนจะผันสายตามามองลู่หาน เซฮุนอมยิ้ม เขาเกี่ยวเส้นผมสีดำของร่างเล็กทัดไว้ที่ใบหู

“อะไร....หน้าเรามีอะไรติดเหรอ”ยกมือขึ้นมาจับๆใบหน้าก็ไม่พบว่ามีอะไรติดอยู่ คนตัวเล็กมองค้อนร่างสูง  

“ผ้าพันคอนะ ทำไมไม่ถอดออก ห้องเราไม่ได้หนาวเหมือนข้างนอกซะหน่อย” 

“ก็...เราหนาวนิ เซฮุนไม่หนาวแต่เราหนาวนี่ เซฮุนนายกอดเราหน่อยดิ....ได้ไหม”ร่างสูงแค่ยกมือขึ้นมาลูบหัวเจ้ากวางน้อยขี้อ้อนเท่านั้น ก่อนจะละสายตาจากใบหน้าลู่หานไปสนใจภาพยนตร์ต่อ เซฮุนได้ยินเสียงถอนหายใจฮึดฮัดดังเล็ดรอดออกมาจากอีกคน ชายหนุ่มระบายยิ้มเห็นเขี้ยว ไม่ใช่ว่าไม่อยากอดลู่หานนะ....เขาเองก็อยากกอด แต่เขากลัวว่าเขาจะทำอะไรเกินเลยอีกฝ่ายมากกว่ากอดธรรมดานะสิ เขาอยากถนอมลู่หานจนถึงวันที่เขาเรียนจบ เซฮุนตั้งใจเอาไว้เช่นนั้น แต่ตอนนี้เขาคิดว่าอีกไม่นานเขาคงจะตบะแตกเข้าสักวัน นับวันลู่หานก็ยิ่งสวย...แถมยังน่ารักมากอีกต่างหาก มันมากจนเขาแทบจะอดใจตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว 

“ชิส์! ไปทะเลเราจะใส่บิกินี่อวดพวกหนุ่มๆที่ชายหาด ให้เลือดกำเดาไหลเลยคอยดู” 

“งั้นเซก็จะมัดลู่ไว้ในห้อง ไม่ให้ออกไปข้างนอกได้”ผลักไหล่แกร่ง แก้อาการหมั่นไส้ ลู่หานเลิกสนใจจอโทรทัศน์ คนตัวเล็กยิ้มมุมปาก ขยับตัววางศีรษะบนหน้าตักแฟนหนุ่มพลางเงยหน้ามองสันกรามของเซฮุน อีกหนึ่งเหตุผลที่เขาอยากให้เซฮุนแตะต้องร่างกายเขาบ้าง ก็เพราะหลังเรียนจบเซฮุนต้องกลับประเทศบ้านเกิด เซฮุนต้องย้ายกลับไปอยู่ที่นั่นกับครอบครัว ทีแรกคุณแม่ของเซฮุนจะให้เซฮุนย้ายกลับไปเกาหลีตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่เซฮุนไม่ยอมและบอกท่านว่าจะกลับไปหลังเรียนจบมัธยมปลาย มันเหมือนเขาต้องการจะใช้ร่างกายตัวเอง...ผูกมัดเซฮุนไว้เลยเนอะ เขาไม่อยากให้เซฮุนจากเขาไปเลย แค่คิดว่าอีกไม่นานเซฮุนจะทิ้งเขา เขาก็อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆแล้ว  

“เซฮุน....นายรักเราใช่ไหม” 

“ให้พูดเป็นพันครั้ง คำตอบก็ยังเหมือนเดิมอะ....เซรักลู่” 

“จะไม่เปลี่ยนใจไปจากเราแน่นะ” 

“มันก็ไม่แน่...ถ้าหากลู่ดื้อกับเซมากๆ”เซฮุนรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เมื่อเห็นร่องหน้าอกขาวเนียนของลู่หานผ่านเสื้อนักเรียนสีขาวตัวบาง วันนี้ลู่หานน่าจะลืมใส่เสื้อทับ ก้อนเนื้อขาวที่อยู่ใบบราเซียร์ลายลูกไม้บดเบียดกันท่าทางน่าอึดอัด ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะรีบเอาชายผ้าพันคอมาวางปิดส่วนนั้นให้หญิงสาว 

“เซฮุน....”ลู่หานจับมือคนรักไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะผละออกไป 

“เรารักเซฮุนนะ”พวกเขาสบตากัน เหมือนกับว่ามีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เซฮุนเคลื่อนใบหน้าลงมาหาลู่หาน กระทั่งริมฝีปากหยักแตะแต้มลงบนกลีบปากสวย ปลายลิ้นโลมเลียไปทั่วโพรงปากรสหวานที่มีกลิ่นนมกล้วยอ่อนๆ คนตัวเล็กหลับตาลงเชื่องช้า ขณะที่ริมฝีปากและลิ้นเล็กตวัดโต้ตอบร่างสูง เซฮุนมอบจุมพิตแสนอ่อนโยนให้แก่เขา ที่สำคัญนี่มันคือจูบแรกของเขากับเซฮุน หัวใจเขาเต้นระส่ำไปหมด แก้มก็รู้สึกร้อนขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ 

“ขออีกไม่ได้เหรอ”เซฮุนระบายยิ้มให้กับคนที่กำลังทำหน้าทำตาออดอ้อน หลังจากเขาผละจูบ 

“...”เซฮุนส่ายหน้าแทนคำตอบ 

“นายมันซื่อบื้อชะมัดโอเซฮุน”

.............................................................................

 อย่าลืมแท็ก #ฮารุhunhan