chapter : 5 มลทินรักอสูร

แอ๊ดดด

“...ไปอาบน้ำซะสิ ฉันไม่อยากนอนร่วมกับคนสกปรก”พรั่งพรูลมหายใจบางเบา ลู่หานดวงตาแดงก่ำเนื่องจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก คนตัวเล็กเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่และเสื้อผ้าชุดนอนตัวบางของเขา เขาไปจัดการอาบน้ำ หลังทำใจอยู่สักพักคนตัวเล็กก็ย่างปลายเท้าเดินออกมาจากห้องน้ำ ตากลมโตมองเซฮุนที่กำลังนอนดูทีวีอยู่บนเตียงราวธาตุอากาศ แสร้งไม่สนใจฝ่ายนั้นซึ่งกำลังใช้สายตามองเขาระคนเกลียดชัง ความผิดเพียงแค่ครั้งเดียวสามารถเปลี่ยนชีวิตของเขาได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าวันนั้นเขาไม่เมา...เควิลก็คงไม่จากเขาไป ล้มตัวลงนั่งบนเก้าอี้ กดโลชั่นบำรุงผิวลูบไล้ไปตามต้นแขนและขา เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วเขาก็เดินไปปิดสวิทซ์ไฟใกล้กรอบประตู อาศัยแสงไฟจากโคมไฟบนโต๊ะตัวเล็กใกล้เตียงพอให้มองเห็นสรรพสิ่งภายในห้อง

“ลืมอะไรไปรึเปล่าลู่หาน”กดเสียงต่ำ ลู่หานหันตัวนอนตะแคงข้าง เขาไม่อยากเห็นหน้าโอเซฮุนเวลานี้ เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขากำลังเสียใจแค่ไหน ไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของสามี เพราะคำพูดของเซฮุนนั้นล้วนแล้วแต่สร้างความเจ็บช้ำให้เขา วันนี้เขาเหนื่อยมาก อยากพักผ่อนเต็มที ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับชายหนุ่ม

“....”หลับตาแสนร้อนผ่าวของตนลงช้าๆ ลู่หานได้ยินเสียงฮึดฮัดจากร่างสูง ก่อนจะรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างเข้ามาบีบรัดที่ต้นแขนของเขา และจัดการพลิกร่างของเขาให้หันไปอีกทาง

“....อื๊ม~”เซฮุนใช้มือบีบแก้มลู่หาน ก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากของเขาลงไปบดขยี้จูบ รุนแรงและป่าเถื่อน คนตัวเล็กเบิกตาโพลง คนสวยแทบจะไร้สิ้นเรี่ยวแรงขัดขืน เนื่องจากสภาพร่างกายที่เหนื่อยล้ามาแทบทั้งวัน

“...อย่ามาเมินใส่ฉันอีกลู่หาน ดีแค่ไหนที่ฉันมานอนกับเธอคืนนี้!”กดข้อมือเรียวเล็กลงบนผืนเตียงด้วยแรงมหาศาล ผิวเนื้อส่วนที่ถูกพันธะนาการของเจ้ากวางแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำ ลู่หานพยายามส่ายหน้า พร้อมทั้งส่งสายตาร้องขออุทธรณ์หวังให้โอเซฮุนเห็นใจเขาบ้าง

“…นายมันใจร้าย”

“ฉันไม่เคยบอกว่าฉันใจดี แล้วยิ่งกลับคนอย่างเธอนะ....ฉันไม่มีวันเมตตาสงสารหรอก”เอียงใบหน้าหลบ เมื่อไม่อาจจะทนสบตากับชายหนุ่มได้ต่อไป ฟันคมเรียงสวยขบลงบนกลีบปากสีซีด ยามที่ไรหนวดซาตานร้ายเข้าทิ่มแทงผิวหนังบริเวณลำคอ เซฮุนซุกไซร้ต้นคอระหงราวกับอดยากในเรื่องอย่างว่ามาเนิ่นนาน ทั้งๆที่ชายหนุ่มเองก็มีแบคฮยอนคอยปนเปรอให้ในยามที่ต้องการเสมอ

“...อ๊า!!”ร่างกายกระตุกเป็นระยะ เมื่อชายหนุ่มด้านบนใช้ริมฝีปากบดบี้เม็ดพลอยกลางหน้าอก บ้างก็ลงฟันขบกัดแรงๆ   ลู่หานครางอือตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ เมื่อโดนพิษกามอารมณ์เข้าเล่นงาน

“อย่า...เซฮุน...ไม่เอา..อื้อ”ส่งนิ้วยาวเข้ามาในโพรงปากบาง ลู่หานจำต้องดูดอมนิ้วนั่น เพราะเข้าใจความหมายว่าร่างสูงต้องการนำนิ้วในปากของเขานั้นไปทำสิ่งใดต่อไป ดึงนิ้วเปื้อนน้ำลายออก ก่อนจะสอดชำแรกมันเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ใจดีแค่ไหนแล้วที่อุตส่าห์เบิกทางให้ อีกคนจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมาก ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปาก และเขาก็ต้องซี๊ดปากเมื่อผิวเนื้อด้านในของคนตัวเล็กตอดรัดนิ้วของเขาดีเหลือเกิน เซฮุนจับเรียวขาขาวเนียนของลู่หานให้แยกออกจากกันกว้างยิ่งขึ้น จนเขาสามารถเห็นช่องทางแดงจัดได้ชัดเจน ก่อนจะก้มตัวลงเลียรอบๆช่องทางนั้นระคนหื่นกระหาย

“อะ...อ้ะ โอ๊ย!!!!”ทั้งนิ้วที่กำลังสวนเข้าออกอย่างไม่มีหยุดพัก ไหนจะลิ้นร้อนที่เลียไปรอบๆช่องทางของเขา ลู่หานปล่อยน้ำตาไหลริน ฝ่ามือเล็กจิกกำผ้าปูที่นอนระบายความเสียวซ่าน รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองยืนอยู่บนตึกสูงสิบชั้น และกำลังจะกระโดดลงมา คนสวยเสียววาบท้องน้อยมากขึ้นทุกวินาที

“หึ...”ร่างสูงเห็นว่าลู่หานพร้อมแล้วสำหรับเขา เซฮุนถอดเสื้อผ้าของเขาทิ้ง จับๆนวดๆที่แกนกาย ก่อนจะเสียบมันจนมิดช่องทางคับแคบของลู่หาน

“โอ้ยยยย!!! ….ฮรึก”เพราะขนาดที่ใหญ่เกินไป ถึงแม้จะเบิกทางก่อนหน้านั้นแล้ว ทว่าคนสวยก็เจ็บปวดทุกครั้งที่ฝ่ายนั้นกระแทกกายโหมเข้าใส่

“....อ๊ะ...ตอดดีจังนะ!”เปล่งถ้อยคำเจือดูถูก ก่อนจะเร่งจังหวะให้รุนแรงมายิ่งขึ้น ร่างสูงก้มลงดูดเม็ดพลอยสีแดงสด เรียกเสียงครางกระเส่าจากคนสวย

“อะ...อ่ะ .....เซ...เซฮุน”อารมณ์ใคร่เข้าครอบงำจนมือเรียวยกขึ้นกดศีรษะคนด้านบน ให้แนบชิดกับหน้าอกของตน ลู่หานปรือตาหวานฉ่ำสบตาร่างสูง เหมือนต้องมนต์สะกดเซฮุนค่อยๆเคลื่อนใบหน้าลงมอบจุมพิตให้คนสวย ครั้งนี้มันไม่ได้ป่าเถื่อนแต่อย่างใด ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ค่อยๆตะล่อมลิ้มชิมน้ำหวานของกันและกัน แลกลิ้นพัวพันกันกลางอากาศ ก่อนจะสอดกลับเข้าไปเกี่ยวตวัดกันในโพรงปากเล็ก

“....อ๊า อือ!!!!!”ปลดปล่อยน้ำเชื้อสีขาวเต็มหน้าท้องของร่างสูง ลู่หานหอบหายใจแฮ่ก ไม่นานนักเขาก็รู้สึกถึงน้ำเหลวๆที่ฉีดพุ่งเข้ามาเต็มช่องทางด้านหลัง เซฮุนถอดกายออก ก่อนจะล้มตัวลงนอนพร้อมกับดึงรั้งร่างเล็กมากอดจากทางด้านหลัง กดปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมละมุนจากหัวไหล่เปล่าเปลือยสีขาวน้ำนม

“..นาย...”แก้มแดงคล้ายลูกตำลึงสุดงอม ลู่หานเหลียวหน้าไปมองร่างสูงที่กำลังผ่อนลมหายใจเข้าออก หลับตาลงแนบสนิท ก่อนที่เขาหันกลับมามองออกไปนอกหน้าต่างดังเดิม

“...เซฮุน ฉันรักนาย”พูดคล้ายคนละเมอ คนสวยปรือตาปิดลงช้าๆ โดยไม่รู้เลยว่าร่างสูงไม่ได้หลับอย่างที่ตนคิด เซฮุนได้ยินประโยคแสนแผ่วเบานั้นแล้ว แต่เขาเลือกที่จะหลับตาลงเช่นเดิม ก่อนที่คนทั้งสองจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปเกือบจะพร้อมกัน

 .......................................................................................................

กรุณากลับไปเม้นท์