chapter : 6 มลทินรักอสูร

 

“ก็จนกว่าจะถึงตอนเช้านั่นแหละ ฉันโทรบอกชานยอลแล้วว่าให้มารับพวกเราที่นี่ เธอนะ...อยากทำกิจกรรมแก้เบื่อไหมละ...ลู่หาน”เอื้อมมือมาปรับเบาะนั่งของคนสวยให้อีกคนนอนระนาบ ร่างสูงมองลู่หานระคนเจ้าเล่ห์พลางกดยิ้มมุมปาก คนตัวเล็กเบิกตาโตด้วยความตกใจ คนสวยมองหน้าชายหนุ่มอย่างสับสน ภายในใจนั้นเริ่มมีอาการหวาดระแวง

          

  “นายจะทำอะไรเซฮุน!”

           

 “ทำอย่างที่ผัวเมียเขาชอบทำกันไง....หึ อย่าทำตัวไร้เดียงสาหน่อยเลย เธอนะเสร็จฉันมากี่รอบแล้วลู่หาน”ขึ้นคร่อมคนตัวเล็กทันทีหลังตอบข้อสงสัยแก่คนตัวเล็ก จนอีกฝ่ายเริ่มกระจ่าง ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อจัดเข้าสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอของคนสวย รถคันนี้ติดฟิล์มดำทั้งคัน ยากที่คนด้านนอกจะสังเกตเห็น หากเขาจะทำอะไรๆกับเมียในรถคันนี้ ที่สำคัญแถวนี้ทั้งเปลี่ยวและมืดมาก เปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้างก็ดี เขายอมรับว่าเขาเป็นคนหื่น อารมณ์อย่างว่ามักจะจุดติดได้ง่าย บรรยากาศแบบนี้มันก็น่าจะได้อรรถรสไปอีกแบบ มีเซ็กส์กันในรถตอนฝนตกมันน่าจะเร้าใจพิลึก หึ... อยากลองทำดูสักครั้ง

             

“เซฮุน!!”กดข้อมือคนสวยให้จมไปกับผืนเบาะ ลากปลายจมูกไปตามโครงหน้างดงาม ก่อนจะมาจบที่ริมฝีปากสีเชอร์รี่ เซฮุนขบเม้มย่ำๆเน้นๆจนคนสวยยอมเผยอปากให้เขาได้สอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันไล่ต้อนลิ้นเล็ก แลกเปลี่ยนชิมรสน้ำลายของกันและกันจนพอใจ ปราการทุกชิ้นบนกายน้อยถูกมือสากปลดเปลื้องออกไปจนหมดในเวลารวดเร็ว ลูกกวางน้อยร่างกายเปล่าเปลือย ทว่าร่างสูงกลับปลดเพียงเข็มขัดและรูดซิปกางเกงยีนลงเท่านั้น น่าอาย....เรามันน่าอาย  ลู่หานเบนสายตาหนีดวงตาคมเข้มฉายประกายหื่นจัดของสามี ร่างเล็กถูกเซฮุนจัดท่าโดยมือสากทำการแยกเรียวขาเล็กออกจากกัน เซฮุนกลืนน้ำลายฝืดเฝื่อนลงคอ ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผาก

            

 “อย่าเกร็งดิ”พร่างพรูลมหายใจร้อนช้าๆ ลู่หานจิกปลายเล็บลงบนต้นแขนร่างสูง ไม่กล้าก้มลงมองหรอกว่าฝ่ายนั้นทำอะไรกับท่อนล่างของตนเองบ้าง ในเวลาต่อมาบางสิ่งบางอย่างก็สอดชำแรกเข้ามาภายในร่างกายของเขาผ่านทางห่วงเนื้อนุ่มยุ่นด้านหลัง คนตัวเล็กใช้ฟันคมเรียงสวยด้านหน้าขบกัดริมฝีปากล่างของตัวเองจนห่อเลือด เจ็บจนน้ำตาไหลพราก เนื่องจากคนด้านบนไม่ได้เบิกทาง ก่อนนำแท่งเอ็นร้อนเข้ามาภายในกาย อีกอย่างขนาดของเซฮุนก็ใหญ่มาก... ใหญ่จนเขาไม่รู้ว่าร่างสูงสอดแทรกส่วนนั้นเข้ามาในช่องทางแสนคับแคบของเขาได้อย่างไร ในทุกครั้งที่มีเซ็กส์กัน เวลานี้ลู่หานรู้สึกอึดอัดไปหมด หายใจก็ติดๆขัดๆ

           

 “...อ๊ะ อา ฮ้า.... โอ๊ยยย เจ็บ ฮรึก”จิกเล็กสั้นลงบนต้นแขนร่างสูงระบายความเจ็บปวดที่ตนเองกำลังเผชิญ เซฮุน    ซี๊ดปากก่อนจะละเลงกระแทกเข้าใส่ ถ้าขืนแช่ไว้นานลู่หานอาจจะแย่ ต้องทำให้คนสวยเสียวจนลืมความเจ็บที่กำลังเผชิญ ผิวเนื้อด้านในของลู่หานก็ตอดรัดเขาแน่นเหมือนๆทุกครั้ง บีบรัดกลืนกินแกนกายเขาดีชะมัด

           

 “....ซี๊ดดด อา ลู่หาน ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าเกร็ง”ไถลตัวเข้าไปกระแทกจนในที่สุดก็โดนเข้ากับจุดเสียวของร่างเล็ก คนสวยครวญครางเสียงหวานระคนขาดใจ “อ๊ะ อ่ะ..ฮ้า” เซฮุนอดใจไม่ไหวที่จะก้มตัวลงชิมเม็ดพลอยบนเนินอกลู่หาน ที่กำลังตั้งยอดแข็งเชิญชวนเขาเหลือเกิน ร่างสูงลากลิ้นเลียวนรอบฐานก่อนจะอ้าปากขบงับและดูดแรงๆ สลับสับเปลี่ยนระหว่างสองเต้า ความเสียวกระสันแล่นริ้วไปทั่วสรรพางค์ แผ่นหลังบางเลิกขึ้นสูงจากเบาะเพื่อให้ชายหนุ่มได้ดูดกลืนส่วนอ่อนไหวได้ถนัดยิ่งขึ้น ลู่หานเพิ่มแรงจิกข่วนต้นแขนคนด้านบน เซฮุนดึงมือคนสวยออกจากต้นแขนของเขา ให้คนตัวเล็กเปลี่ยนมาขยุ้มเส้นผมเขาเพื่อระบายอารมณ์แทน เนื่องจากเกรงว่าผิวเนื้อบริเวณนั้นของเขา จะถลอกเลือดซิบก่อนได้ปฏิบัติภารกิจเสร็จ เดี๋ยวเด็กๆและคุณยายได้พากันสงสัยเขาอีก

           

 “อื้ม~”ชายหนุ่มจูบปิดปากคนสวย ขณะส่งแรงกระแทกในจังหวะที่เรียกว่าใส่ไม่ยั้ง จนกระทั่งเขาและลู่หานปลดปล่อยน้ำเชื้อออกมาแทบจะพร้อมกัน เซฮุนเคลื่อนริมฝีปากจูบซับขมับชื้นเหงื่อของร่างเล็ก ก่อนจะถอนแกนกายชุ่มโชกออกจากห่วงชมพู เขาเพิ่งรู้ว่าลู่หานเลือดออกด้วย ร่างสูงเอี้ยวตัวหยิบกล่องทิชชู่ที่เบาะนั่งด้านหลัง มาเช็ดทำความสะอาดตัวเขาและร่างเล็ก คนสวยหัวใจเต้นแรงยามที่มองดูสามีเช็ดทำความสะอาดส่วนนั้นให้ เซฮุนไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เขามาก่อน  ลู่หานรีบเสหน้ามองไปทิศทางอื่นเมื่อดวงตาคมละสายตาจากช่องทางรักเปียกชุ่ม ลากสายตาขึ้นมากวาดมองใบหน้าคนสวย

          

  “ฉันทำเองก็ได้...นาย...ไม่ต้องทำหรอก เอาทิชชู่มา”เท้าแขนกับเบาะแล้วพยายามยันกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าเซฮุนกลับกดไหล่เล็กลงนอนแนบเบาะตามเดิม พลางจ้องหน้าคนสวยด้วยสายตาดุๆ

            

 “นอนพักไปเถอะ ฉันจะจัดการให้เธอเอง....”ดึงแผ่นกระดาษสีขาวเนื้อนุ่มเช็ดทำความสะอาดช่องทางด้านหลังให้   ลู่หานจนเสร็จเรียบร้อย ร่างสูงริดกระดุมเสื้อเชิ้ตซึ่งเปื้อนน้ำขาวขุ่นของลู่หานเขวี้ยงทิ้งไปที่เบาะนั่งด้านหลัง ลู่หานรู้สึกผิดนะ ที่สำคัญเขาก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย ก็เซฮุนไม่ยอมถอดเสื้อผ้าเองนี่นาตอนทำ เขาก็เลย...นั่นแหละพอทำเสร็จ น้ำเชื้อของเขาก็เลยเลอะเสื้อผ้าของเซฮุน

            

 “ขอโทษ....”

            

 “กระโปรงหลังรถมีเสื้อให้เปลี่ยนอยู่....เดี๋ยวรอฝนหยุดตก ฉันจะเดินไปเอามันมาใส่ เธอนอนพักไปเหอะหรืออยากให้ฉันเอาเธออีกรอบ”

           

 “....”ร่างเล็กรีบส่ายหน้ารัวๆปฏิเสธ เซฮุนหยิบแจ็กเก็ตหนังที่เขาพาดไว้บนเบาะคนขับมาห่มให้ร่างเล็ก เดี๋ยวสักตีสี่ตีห้าเขาจะปลุกให้ลู่หานตื่นมาใส่เสื้อผ้า เขาเห็นนะว่าคนสวยยังไม่ได้หลับตามคำสั่งของเขา แต่ตาอีกฝ่ายก็ปรือใกล้จะปิดเต็มที สงสัยคงจะง่วงมากแต่ก็ดื้อฝืนตัวเองไม่ยอมหลับตานอน เซฮุนลงก้มมองนาฬิกาข้อมือปรากฏว่าขณะนี้ได้ย่างเข้าสู่ช่วงเวลาของเช้าวันใหม่แล้ว

         

   “เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย”กระโดดข้ามฝั่งกลับมานั่งประจำตำแหน่งคนขับดังเดิม เซฮุนเอื้อมมือไปกดเปิดเครื่องเล่นซีดีให้มันทำงาน ไม่นานนักเสียงร้องของอดัมเลอวีนก็ดังขึ้น คลอกับเสียงสายฝนด้านนอกที่ยังคงกระหน่ำตกลงมาอย่างต่อเนื่อง

           

 “....ขอโทษนะพี่เควิลที่ผมทำกับคนที่พี่รักแบบนี้”เซฮุนเกลี่ยเส้นผมชื้นเหงื่อ ที่ตกลงมาปรกหน้าคนสวยออก ไล่สายตากวาดมององค์ประกอบบนใบหน้าลู่หาน นี่สินะนางฟ้าบนดิน เขาเพิ่งเข้าใจคำนี้ ในวันที่ได้เจอกับลู่หานเป็นครั้งแรก ในวันที่ไปติดต่อสู่ขออีกฝ่ายที่จีนพร้อมพ่อบุญธรรมซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆของมารดาเขา จะเรียกว่าสู่ขอก็ไม่เชิง เพราะสิ่งที่เขาและพ่อบุญธรรมกระทำนั้น ไม่ต่างอะไรกับการมัดมือชกครอบครัวของลู่หานเลยสักนิด ทั้งๆที่คนตัวเล็กเพิ่งจะสูญเสียคนรักเนื่องจากอุบัติเหตุไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาในโบสถ์เพื่อหักล้างหนี้สินให้บิดาด้วยความขมขื่น

 

กรุณากลับไปเม้นท์