#คลั่งรักจื่ออี้
จื่ออี้ลอบมองคนที่นอนสลบอยู่เป็นระยะ ชายหนุ่มเร่งเครื่องยนต์เพื่อให้เดินทางไปถึงจุดหมายปลายทางที่เขาตั้งใจไว้เร็วขึ้น อีกอย่างเขาไม่อยากให้ช่ายสวีคุนตื่นขึ้นมาตอนที่เขากำลังขับรถอยู่ มันจะยิ่งเพิ่มความยุ่งยากให้แก่เขา ใช้เวลาขับรถราวสามสิบนาทีเขาก็เดินทางมาถึงโกดังแห่งหนึ่ง เมื่อก่อนเขาเคยทำงานที่นี่ แต่เมื่อกิจการปิดตัวลง เขาและคนงานอีกหลายสิบคนถูกบังคับลาออกโดยปริยาย
ตอนที่พาช่ายสวีคุนขึ้นรถเขาลังเลใจอยู่พอสมควรว่าจะพาอีกฝ่ายไปจัดการที่ไหน หากว่าพาไปที่ห้องเช่าของเขามันไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นัก ขืนช่ายสวีคุนแหกปากร้องเสียงดังละก็คนที่พักอยู่ห้องข้างๆคงได้โทรแจ้งตำรวจให้มาจับเขาแน่ และเขาก็ไม่อยากเสียเงินเปิดโรงแรมม่านรูดที่ไหนให้สิ้นเปลือง เพราะช่ายสวีคุนไม่ได้มีค่ามากพอขนาดนั้น เขาไม่จำเป็นต้องใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของอีกฝ่ายให้มากมาย
สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงอย่างเดียวคือการได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายต่างหากล่ะ โดนข่มขืนบนกระดาษลังเก่าๆ ภายในห้องที่มีแต่กลิ่นอับชื้น มันย่อมสร้างความสะใจให้เขามากกว่าสถานที่ไหนๆอยู่แล้ว ร่างสูงกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะจัดการดับเครื่องยนต์ ชายหนุ่มอุ้มช่ายสวีคุนออกมานอกรถ
“ปิดปากให้เงียบล่ะ”จื่ออี้โยนกระเป๋าสตางค์ที่อยู่ตรงกระเป๋ากางเกงด้านหลังของสวีคุนไปให้ยามเฝ้าประตูโกดัง
“ได้เลยลูกพี่! โห สวยสัส มึงไปได้มาจากที่ไหนวะ”วัยรุ่นหนุ่มในชุดรปภ.ชะเง้อคอมองด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางหื่นกระหาย
“มึงอย่าเสือกให้มาก แล้วเรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด”เมื่อก่อนเขาเคยทำงานดูแลโกดังแห่งนี้เหมือนกับมันนั่นแหละ
“กูไม่บอกใครหรอกเว้ย เงินหนาซะขนาดนี้ เชิญตามสบายครับเพื่อนรัก แต่ถ้าจะให้ดีก็ถ่ายคลิปส่งมาให้กูดูบ้าง”แกล้งพูดทีเล่นทีจริงด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะลุกจากโต๊ะตัวเก่ามาไขเปิดประตูให้ ชายหนุ่มในชุดรปภ.ผายมือเชื้อเชิญอดีตเพื่อนร่วมอาชีพให้เดินเข้าไปภายในสถานที่ปิดทึบ
“อย่ารุนแรงเหมือนคนก่อนๆล่ะ กูสงสาร หึ....กลัวผิวขาวๆของน้องคนสวยจะเป็นรอยช้ำ”
“เสือก!”ว่าจบจื่ออี้ก็พยักพเยิดหน้าไปที่ประตู บังคับกรายๆให้เพื่อนของเขามันออกไปจากบริเวณนี้สักที เขาเห็นมันยกมือทั้งสองข้างขึ้นเสมอศีรษะเป็นการยอมแพ้ แต่ใบหน้าของมันกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มกวนประสาท จื่ออี้ส่ายหน้าหน่ายๆมองอดีตเพื่อนร่วมงานสาวเท้าเดินจากไป
และใช่ช่ายสวีคุนไม่ใช่คนแรกที่เขาพามาที่นี่ เขาเคยพาผู้หญิงมาใช้บริการที่โกดังแห่งนี้อยู่สามสี่ครั้ง พวกเธอล้วนแล้วแต่เต็มใจ เพราะบางครั้งหญิงสาวเหล่านั้นก็อยากมีเซ็กส์ในสถานที่ที่ตื่นเต้นเร้าใจมากกว่าม่านรูดหรือโรงแรมข้างทาง หลังจากที่โดนไล่ออกจากที่นี่ เขาเคยไปสมัครเป็นโฮสต์ ถ้าลูกค้าไม่กระเป๋าหนักจริงๆเขาจะไม่ออกมากับพวกเธอด้วยเด็ดขาด แต่เมื่องานเริ่มมีปัญหาเพราะสามีของผู้หญิงที่เป็นลูกค้าประจำของเขาตามมาระรานเขาถึงที่ทำงาน ทะเลาะต่อยตีกันจนต้องเข้าโรงพัก และเขาถูกเจ้านายไล่ออกทันที หลังจากวันนั้นเขาก็ไปสมัครเป็นพนักงานส่งอาหาร เรื่องที่เขาเคยทำงานเป็นพวกแมงดามาก่อนถูกเก็บเป็นความลับตลอดมา เขาจะไม่มีวันให้เฉิงเฉิงได้รู้เรื่องแย่ๆในอดีตเด็ดขาด เพราะแค่นี้เขาก็ไม่คู่ควรกับอีกฝ่ายมากพออยู่แล้ว
.
.
.
.
.
จื่ออี้ย่อตัวลงพิจารณาชายร่างบางที่กำลังนอนสลบอยู่บนแผ่นกระดาษลัง ร่างสูงดึงแมสบนใบหน้าของเขาทิ้ง ดวงตาคมเต็มไปด้วยประกายโกรธแค้นขณะไล่สายตามองรูปร่างของช่ายสวีคุน หลอดไฟดวงเล็กที่สาดแสงสีส้มหม่นๆมากระทบใบหน้าของร่างเล็กยิ่งเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนให้อีกฝ่ายมากขึ้นเป็นหลายร้อยเท่า เขาไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าช่ายสวีคุนน่ะทั้งสวยและน่ารักถึงอีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายก็เถอะ หึ...แต่ถึงจะสวยมากแค่ไหน ทำนิสัยเลวขนาดนั้น คงไม่มีใครอยากได้เป็นเมียนักหรอก อย่างมากก็หวังฟันแล้วทิ้งละมั้ง จื่ออี้ลูบปลายคางได้รูปของตนเองพลางใช้สายตาโลมเลียร่างกายของคนหลับ
.
.
.
.
.
จื่ออี้ย่อตัวลงพิจารณาชายร่างบางที่กำลังนอนสลบอยู่บนแผ่นกระดาษลัง ร่างสูงดึงแมสบนใบหน้าของเขาทิ้ง ดวงตาคมเต็มไปด้วยประกายโกรธแค้นขณะไล่สายตามองรูปร่างของช่ายสวีคุน หลอดไฟดวงเล็กที่สาดแสงสีส้มหม่นๆมากระทบใบหน้าของร่างเล็กยิ่งเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนให้อีกฝ่ายมากขึ้นเป็นหลายร้อยเท่า เขาไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าช่ายสวีคุนน่ะทั้งสวยและน่ารักถึงอีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายก็เถอะ หึ...แต่ถึงจะสวยมากแค่ไหน ทำนิสัยเลวขนาดนั้น คงไม่มีใครอยากได้เป็นเมียนักหรอก อย่างมากก็หวังฟันแล้วทิ้งละมั้ง จื่ออี้ลูบปลายคางได้รูปของตนเองพลางใช้สายตาโลมเลียร่างกายของคนหลับ
เมื่อผ่านไปราวสองนาทีเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ห่างไกลนัก ก่อนจะกลับมาพร้อมน้ำหนึ่งถัง จื่ออี้ไม่ลังเลใจที่จะสาดของเหลวสีใสในถังไปบนร่างกายของช่ายสวีคุน เพื่อปลุกให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมารับโทษทัณฑ์ ร่างสูงเขวี้ยงถังในมือทิ้งอย่างไม่ใส่ใจนัก
ชายหนุ่มย่อตัวลงมองผลงานของตนเองชัดๆ ช่ายสวีคุนกำลังเริ่มรู้สึกตัว คนตัวเล็กขยับเปลือกตาขึ้นลงช้าๆ คิ้วได้รูปขมวดชิดชนกัน มือเรียวทั้งสองข้างกอดห่อตัวเองไว้ด้วยความเหน็บหนาว
“.....แก!”หลังจากดวงตาหายจากอาการพร่าเลือน และเมื่อเขาได้เห็นบุคคลที่นั่งอยู่ข้างๆ หัวใจของเขาหล่นล่วงไปที่ปลายเท้าทันทีด้วยความหวาดกลัวจับใจ คนตัวเล็กรีบขยับกายขึ้นนั่ง คนสวยนิ่วหน้าเพราะความเจ็บจุกบริเวณหน้าท้อง จนต้องรีบเอามือข้างนึงมากุมท้องไว้
ดวงตากลมโตสั่นเลิกลั่กยามที่กวาดมองไปรอบๆสถานที่ ที่หวังจื่ออี้ลักพาตัวเขามา ที่นี่ค่อนข้างมืด มีหลอดไฟเล็กๆไม่กี่ดวงที่เปิดทิ้งไว้ รอบกายเขาเต็มไปด้วยกล่องลังที่มีกลิ่นอับชื้น แถมฝุ่นและหยากใย่ก็เยอะมาก ที่สำคัญเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าประตูทางออกมันอยู่ตรงไหน สวีคุนรีบนำมือมาปิดจมูกตามประสาคนรักสะอาด ตาสวยวูบไหวและเอ่อคลอหยาดน้ำตา เขาต้องหนี ต้องหนีไปจากที่แห่งนี้ให้ได้! เมื่อสะบัดใบหน้ากลับมาจากการสำรวจสถานที่ เขาพบว่าหวังจื่ออี้มันกำลังส่งยิ้มชวนขยะแขยงมาให้เขา
“สวัสดีครับคุณหนู”จื่ออี้แสร้งพูดดีประชด
“แกอยากได้เงินกี่หยวนล่ะ ฉันจะโทรให้ป๊าโอนให้! แล้วแกก็รีบๆปล่อยฉันไปสักที!”ต่อให้เข้าตาจนและเป็นรองอยู่มาก แต่เขาจะไม่แสดงความอ่อนแอให้มันเห็น
“เงินน่ะผมไม่อยากได้หรอก...ตอนนี้มันไม่ได้สำคัญสำหรับผมอีกแล้ว”แกล้งพูดวางมาดไปงั้นแหละ สำหรับเขาเงินน่ะสำหรับกว่าอะไรทั้งหมดเสียอีก แต่เพราะเขาไม่ได้อยากได้มันจากช่ายสวีคุนยังไงล่ะ อีกอย่างจะให้ว่าที่ลูกเขยไปขอเงินจากว่าที่พ่อตาได้ยังไงกันล่ะ เหอะ! เขาเห็นสวีคุนคลำไปตามร่างกายเพื่อหาโทรศัพท์ โง่ชะมัด ใครจะปล่อยให้เหยื่อมันพกของแบบนั้นติดตัวมาด้วยกันวะ
“เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน! แกเอาโทรศัพท์ของฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน เอามานะ เอามาเดี๋ยวนี้!!”สวีคุนมองไปรอบๆกาย ก่อนจะหันกลับมาประสานสายตากับร่างสูง
“....หึ”จื่ออี้หัวเราะในลำคอมองท่าทีรนรานนั่น
“ถ้าป๊ารู้ว่าแกทำกับฉันแบบนี้ ป๊าต้องส่งคนมาฆ่าแกแน่ไอ้เศษสวะชั้นต่ำ!”พยักหน้าเชื่องช้าอย่างไม่ยี่หระ เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะถูกใครตามเก็บบ้าง คิดเหรอว่าเขาจะยอมให้เรื่องมันดำเนินไปแบบนั้น ไม่มีทาง!
“ถ้างั้นก่อนตาย กูขอทำให้คนอย่างมึงตายทั้งเป็นก่อนแล้วกัน...ช่ายสวีคุน”ขยับตัวเข้าไปใกล้ลูกแมวตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัวจนตัวสั่นระริก สวีคุนพยายามจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกมือหนาฉุดกระชากด้วยแรงมหาศาล กระทั่งร่างกายของร่างเล็กล้มตึงลง ก่อนจะถูกทำร้ายด้วยหมัดหนักหน่วงเข้าที่หน้าท้องซ้ำๆหลายครั้ง
ผั้วะ ผั้ว ผั้ว!!!!
“ฮรึก...ฮึก”สวีคุนเจ็บปวดจนต้องร้องไห้สะอื้นออกมา ร่างเล็กนอนคุดคู้กับพื้นด้วยความเจ็บปวดที่เกินจะรับไหว ถึงเขาจะรู้สึกตัวอยู่แต่เขาก็ขยับร่างกายได้ลำบากเหลือเกิน สวีคุนใช้มือทั้งสองข้างกุมหน้าท้องของตัวเอง ดวงตาสวยเต็มไปด้วยความโกรธแค้นขณะจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของบุคคลที่เกลียดชัง ถ้าเขาหนีรอดออกไปได้เมื่อไหร่ เขาจะกลับมาฆ่ามันแน่ เขาจะฆ่าหวังจื่ออี้ด้วยมือของเขาเอง!
“นี่!....ไอ้สารเลวแกจะทำอะไร ปล่อย! แกจะทำอะไรฉัน!!”จู่ๆหวังจื่ออี้มันก็ฉุดกระชากตัวเขาขึ้นมาจากพื้น ไอ้สารเลวนั่นจัดการมัดมือเขาไพ่หลังผูกติดไว้กับเสาใกล้ๆ
ก่อนมันจะหมุนตัวเดินหายไป ณ บริเวณที่มีแต่ความมืดมิดไร้แสงไฟสาดส่องถึง ทางที่มันเดินหายไปอาจจะเป็นทางออกจากโกดังบ้าๆนี่ก็ได้ เขาพยายามดิ้นขัดขืนถึงจะทำได้ลำบากก็เถอะ เรี่ยวแรงของเขาแทบจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว ที่สำคัญอวัยวะบางจุดในกายกำลังร้อนผ่าวผิดปกติ มันไม่ควรจะมาเกิดขึ้นในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ เขาต้องโดนมันวางยาแน่นอนตั้งแต่ตอนที่อยู่ในผับ ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งคับแค้นใจมากขึ้น
เมื่อกี้แค่โดนมือของมันแตะเนื้อต้องตัวนิดๆหน่อยๆ เขายอมรับว่ารู้สึกดีมาก ร่างกายของเขากำลังต้องการสัมผัสจากมัน เขาเกลียดที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ริมฝีปากอิ่มขบกัดเข้าหากัน สวีคุนพยายามควบคุมความรู้สึกที่กำลังลุกโชน แม้จะทำได้ยากเย็น ข้อมือเรียวขยับเสียดสีไปมาหวังคลายเส้นเชือกหนา ทว่ายิ่งขยับข้อมือเส้นเชือกหยาบๆก็ยิ่งบาดเข้าไปในผิวเนื้อขาวจนเลือดไหลซิบ คนตัวเล็กนิ่วหน้าทรมาน
.
.
.
.
.
“เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันเถอะ คุณหนูคนสวย”ดวงตาสวยที่เต็มไปด้วยประกายเกลียดชังเบิกกว้างขึ้นกว่าทุกๆครั้ง ช่ายสวีคุนส่ายหน้าระรัว เมื่อเห็นว่ามันสาวเท้าเข้ามาใกล้พร้อมกับวัตถุบางอย่างในมือ
.
.
.
.
.
“เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันเถอะ คุณหนูคนสวย”ดวงตาสวยที่เต็มไปด้วยประกายเกลียดชังเบิกกว้างขึ้นกว่าทุกๆครั้ง ช่ายสวีคุนส่ายหน้าระรัว เมื่อเห็นว่ามันสาวเท้าเข้ามาใกล้พร้อมกับวัตถุบางอย่างในมือ
“ไอ้สารเลว! ฮรึก...ไม่ ไปให้พ้น!!!”
“ก็แค่จะวอร์มรูมึงให้พร้อม ก่อนเจอของจริง...ที่ใหญ่กว่านี้”จื่ออี้แสยะยิ้ม ชายหนุ่มคว้าหมับที่เอวคอดของร่างเล็กแสนพยศ ขนาดว่าเขาทั้งมัดมือทั้งชกไปเสียตั้งหลายหมัด แต่ช่ายสวีคุนก็ยังมีเรี่ยวแรงขัดขืนเขา ถึงจะน้อยมากก็เถอะแต่มันก็สร้างความน่ารำคาญให้แก่เขาอยู่ดีแหละ จื่ออี้พยายามเมินเฉยต่อเท้าที่เตะสะเปะสะปะเบาๆมาโดนที่หน้าขาของเขา
ชายหนุ่มจัดการกระชากกางเกงรัดรูปพร้อมด้วยบ็อกเซอร์หลุดติดมือมาในคราวเดียว ก่อนจะโยนอาภรณ์ในมือทิ้งข้างกายร่างเล็ก ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา ช่ายสวีคุนสะบัดใบหน้าหนีด้วยความอดสู ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเขาได้มากเท่ามันมาก่อน เขาไม่เคยต้องรู้สึกสิ้นหวังมากขนาดนี้ สวีคุนไม่อาจจะทนมองหวังจื่ออี้ที่กำลังพยายามรังแกร่างกายของเขาได้
“แกไม่รู้สึกผิดต่อฟ่านเฉิงเฉิงบ้างเหรอ....แกรักมันมากนิ มันไม่ใช่ความคิดที่ดีหรอกนะ หากว่าแก...จะทำร้ายพี่ชายของแฟนตัวเอง”พยามพูดเกลี้ยกล่อม ตอนนี้ตัวเขาไม่มีอะไรจะเสียแล้วจริงๆ
“ถุ้ย! เลิกพล่ามสักที! กูอนุญาตให้มึงครางได้อย่างเดียว!!”ร่างสูงถ่มน้ำลายใส่ขวดโรลออนขนาดยาว จากนั้นเขาก็นำของเล่นชิ้นนี้ไปจ่อที่ช่องทางสีชมพูของช่ายสวีคุน ก็แค่อยากเล่นอะไรสนุกๆก่อนเอาจริงน่ะนะ
“อ้ะ!!!...โอ๊ยยยย...ฮึก ไม่!!!!”ช่ายสวีคุนกรีดร้องทันทีเมื่อมีวัตถุแปลกปลอมถูกสอดใส่เข้ามาในช่องทางของเขา ร่างเล็กน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกทรมานเหมือนคนใกล้ตายยังไงยังงั้น ยิ่งเมื่อก้มลงไปมองสิ่งที่หวังจื่ออี้กำลังกระทำกับร่างกายของเขา เขาก็ยิ่งอยากกัดลิ้นให้ตัวเองนั้นตายๆไปซะ คิดได้ดังนั้นเขาก็ไม่ลังเลใจเลยที่จะทำมัน สวีคุนหลับตาลงหลีกหนีความจริงก่อนจะพยายามกัดลิ้นตัวเอง ร่างสูงวาดยิ้มมุมปากขณะกระแทกขวดโรลออนเข้าใส่ร่างกายของคนตัวเล็ก เสียงดังเฉอะแฉะทุกครั้งยามที่วัตถุกลมยาวสัมผัสครูดกับผิวเนื้ออ่อนนุ่ม
“หึ...มีเลือดออกมาด้วยดูสิครับ คุณหนู”แกว่งโรลออนเปื้อนเลือดโชว์ด้วยความสะใจ มือหนากระชากผมของช่ายสวีคุนบังคับให้แหงนเงยหน้าขึ้นมามองสิ่งที่อยู่ในมือของเขา เขาสังเกตเห็นว่าริมฝีปากของอีกฝ่ายมีเลือดไหลเปรอะข้างๆมุมปาก จื่ออี้รู้ได้ทันทีว่าช่ายสวีคุนคิดจะทำอะไร รับไม่ได้จนถึงขั้นคิดอยากฆ่าตัวตาย ไม่อยากเป็นเมียเขาขนาดนั้นเชียว หึ! ก็ดี.... สิ่งไหนที่ช่ายสวีคุนรังเกียจ เขายิ่งอยากยัดเยียดมันให้
“ฮรึก....ไอ้ทุเรศ!!!”คนสวยตวาดใส่หน้าพร้อมทั้งจ้องประสานสายตาอย่างท้าทาย สวีคุนนิ่วหน้าเมื่อร่างสูงเพิ่มแรงกระชากเส้นผมบนศีรษะ
“จะบอกอะไรให้นะ....สิ่งที่คุณโดนตอนนี้ มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดที่คุณเคยทำไว้กับผม วันนั้นผมต้องเจ็บปางตายก็เพราะคุณ!”สวีคุนไล่สายตามองใบหน้าของจื่ออี้ที่ยังคงมีร่องรอยฟกช้ำ ดวงตากลมโตวูบไหว ก่อนคนสวยจะเบือนหน้าหนี ยังไงซะเขาก็ไม่ผิด! หมอนี่สมควรโดนเขาสั่งสอนแล้ว เพราะมันบังอาจมายุ่งกับคนของตระกูลเขา จนแล้วยังไม่เจียมกะลาหัวตัวเอง!
“ยังไงซะแกก็ไม่มีทางได้สมหวังกับฟ่านเฉิงเฉิง ป๊าฉันเขาไม่มีวันยกลูกของเขาให้ไอ้กุ๊ยชั้นต่ำอย่างแกหรอก!”เหมือนประโยคนี้จะแทงใจดำหวังจื่ออี้เข้าเต็มๆ ร่างสูงพยักหน้าสองสามครั้งด้วยสายตาวาวโรจน์ ชายหนุ่มเลื่อนสายตาลงต่ำเขาวางสายตาที่ช่องทางของร่างเล็กซึ่งกำลังขมิบรอบางสิ่งบางอย่างเติมเต็ม
เสียงปลดเข็มขัดและรูดซิปลง ส่งผลทำให้ใบหน้าสวยต้องรีบหันกลับมามองการกระทำของคนเบื้องหน้า ดวงตาสวยเบิกค้าง สวีคุนพยายามจะหุบขาตัวเองให้แนบชิดกัน แต่ไม่นานกลับถูกฝ่ามือหยาบกร้านของคนทำงานหนัก จัดการแยกเรียวขาของเขาให้ออกจากกัน ช่องทางสีชมพูเต้นขมิบเด่นหราต่อหน้าต่อตาร่างสูง คนตัวเล็กสั่นศีรษะปฏิเสธสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังจะยัดเยียดให้เขาทั้งน้ำตา
“อย่าทำกับฉันแบบนี้ ฉันยอมให้แกฆ่าฉันซะยังจะดีกว่า ฉันไม่อยากเป็นเมียแก!!!”จื่ออี้กระตุกยิ้มร้าย ชายหนุ่มแยกเรียวขาขาวเนียนให้อ้าออกกว้างมากขึ้น ก่อนจะสอดตัวเองเข้าไปอยู่กึ่งกลางร่างกายของสวีคุน ร่างสูงชักรูดอาวุธประจำตัวเพื่อเตรียมมันให้พร้อมสำหรับออกศึก
“มึงเองก็น่ารังเกียจไม่ต่างจากกูเลยช่ายสวีคุน กูจะสั่งสอนให้มึงสำนึกสิ่งที่มึงเคยทำไว้กับกู!”ว่าจบเขาก็เอื้อมมือไปหยิบถุงยางจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง และจัดการซีกซองสีเงินนั่นด้วยริมฝีปากของเขา ก่อนจะนำมาสวมที่แท่งร้อนพร้อมใช้งาน ร่างสูงไม่ได้ถอดกางเกงออก เขาทำเพียงแค่ปลดเข็มขัดและรูดชิปลงเท่านั้น
กับช่ายสวีคุนเขาไม่ได้ต้องการทำเหมือนเป็นการร่วมรัก ไม่เหมือนกับตอนที่เขามีอะไรกับฟ่านเฉิงเฉิง สิ่งที่เขาชอบมากที่สุดคือการได้กอดรัดคนรักของเขาในแบบเนื้อแนบเนื้อ นั่นแหละความหมายของการร่วมรักสำหรับเขา แต่กับช่ายสวีคุนเขาต้องการเพียงยัดเยียดเซ็กส์ที่ป่าเถื่อนให้ เพราะเขาเองก็รังเกียจอีกฝ่ายไม่ต่างกัน ขนาดว่ายังไม่โดนเยจริงๆยังขมิบรอเขาขนาดนี้ หึ...น่าสมเพช ปากบอกว่าเกลียด แต่ร่างกายกลับโหยหาสัมผัสจากเขา จื่ออี้เอี้ยวตัวไปปลดเชือกที่ด้านหลังช่ายสวีคุนให้คลายออกเล็กน้อย เพื่อให้มันไม่เป็นปัญหามากนักในเซ็กส์ครั้งนี้
.
.
.
.
.
“....อ๊ะ อ๊าาาา!!!!”ปากอิ่มส่งเสียงครางข้างหูร่างสูง สวีคุนแทบไม่มีสติยามที่จื่ออี้กระแทกเข้าโดนจุดกระสัน ท่อนขาเรียวถูกชายหนุ่มยกไปพาดที่บ่ากว้าง พยายามบังคับจิตใจและสติของตัวเองที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดไม่ให้คล้อยตามสัมผัสน่ารังเกียจ ทว่าในที่สุดแล้วเขาก็ไม่สามารถทำได้ หวังจื่ออี้เก่งเกินไป ที่สำคัญเขาโดนยาปลุกเซ็กส์เล่นงาน มันยากเย็นเหลือเกินที่จะห้ามใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลไปกับสัมผัสหยาบกระด้างนี้ ทั้งๆที่สวีคุนหลับตาแต่หยาดน้ำตามากมายกลับไหลรินออกมาจากดวงตาสวย มันทั้งสุขสมและเกลียดชังตัวเองไปพร้อมๆกัน
.
.
.
.
.
“....อ๊ะ อ๊าาาา!!!!”ปากอิ่มส่งเสียงครางข้างหูร่างสูง สวีคุนแทบไม่มีสติยามที่จื่ออี้กระแทกเข้าโดนจุดกระสัน ท่อนขาเรียวถูกชายหนุ่มยกไปพาดที่บ่ากว้าง พยายามบังคับจิตใจและสติของตัวเองที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดไม่ให้คล้อยตามสัมผัสน่ารังเกียจ ทว่าในที่สุดแล้วเขาก็ไม่สามารถทำได้ หวังจื่ออี้เก่งเกินไป ที่สำคัญเขาโดนยาปลุกเซ็กส์เล่นงาน มันยากเย็นเหลือเกินที่จะห้ามใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลไปกับสัมผัสหยาบกระด้างนี้ ทั้งๆที่สวีคุนหลับตาแต่หยาดน้ำตามากมายกลับไหลรินออกมาจากดวงตาสวย มันทั้งสุขสมและเกลียดชังตัวเองไปพร้อมๆกัน
“....อ้ะ!!!”เซ็กส์ครั้งแรกของเขาไม่มีจุมพิตรสหวาน ไม่มีสัมผัสที่อ่อนโยน แตกต่างจากจินตนาการของเขาที่เคยวาดฝันเอาไว้อย่างสวยหรู สวีคุนเคยฝันว่าถ้าจะมีเซ็กส์กับใครสักคนนึง คนๆนั้นต้องรักเขาจริงๆ และใช่เขาเองก็ต้องรักผู้ชายคนนั้นด้วยเช่นกัน พวกเราปรนเปรอสัมผัสแสนเร่าร้อนให้กันบนเตียงนุ่มในสถานที่ที่มีแค่เราสองคน
แล้วดูตอนนี้สิ...เขาต้องเสียความบริสุทธิ์ในครั้งแรกให้กับหวังจื่ออี้ ผู้ชายที่น่ารังเกียจที่สุด!คนตัวเล็กเอียงหน้าหนีริมฝีปากที่เข้ามาคลอเคลียแถวซอกคอ สวีคุนเม้มปากฉับ เมื่อจื่ออี้เคลื่อนใบหน้าและริมฝีปากมาที่สองเต้าของเขา เม็ดบัวสีหวานถูกดูดเลียอย่างมูมมาม จื่ออี้ใช้ฟันคมกัดก่อนจะจัดการดูดแรงๆ ชายหนุ่มทำเช่นนั้นสลับไปมาทั้งสองเต้า
“อ้าาาา จื่ออี้!!!!!”เสียงครางหวานหูดังขึ้นทุกขณะ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มสะใจ จื่ออี้จัดการกระแทกแรงๆเน้นๆที่จุดกระสันของร่างเล็กไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้ง ไม่ถึงสิบวินาทีสวีคุนก็ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งแรก หลังจากที่พวกเขามีเซ็กส์กันเกือบสามสิบนาที
หลังจากที่ช่ายสวีคุนได้ปลดปล่อยแล้วก็เป็นทีเขาบ้าง ร่างสูงจัดการแก้มัดสวีคุนแล้วอุ้มมาวางที่แผ่นกระดาษลังเก่าๆ ก่อนจะจัดการชำแรกกายเข้าไปในตัวคนสวยอีกครั้ง เลือดที่ไหลลงมาเปรอะเปื้อนโคนขาขาวไม่ได้ทำให้เขาลดจังหวะของแรงกระแทกลงแม้แต่น้อย
จื่ออี้ยกยิ้มสะใจ ชายหนุ่มก้มลงขบเม้มผิวเนื้อขาวเนียน กระทั่งผิวขาวเกิดเป็นรอยจ้ำแดงเต็มไปหมด มือเรียวแนบค้ำยันที่อกแกร่งหวังให้อีกฝ่ายชะลอจังหวะลงบ้าง เพราะตอนนี้เขาเจ็บจนแทบสิ้นสติ สวีคุนมองส่วนล่างที่โดนร่างสูงกระทำแทบไม่หยุดพัก เลือดที่ผสมน้ำรักขาวขุ่นไหลเปรอะไปทั่วช่องทางของเขา ต่อให้เขาร้องไห้แทบขาดใจก็คงไม่ได้รับความเมตตาจากหวังจื่ออี้
“ฮึก...อ้ะ...อ้าาา ช้า...ลงหน่อยได้ไหม”ในจังหวะนั้นที่เขาเปล่งเสียงแห้งผากออกไป เขาเผลอสบตากับร่างสูงเข้า ดวงตาสวยแดงก่ำกระพริบตาปริบ มองการกระทำของคนที่จงใจทำร้ายเขาอย่างไม่เข้าใจนัก
“อื้ม~”หวังจื่ออี้จูบเขา และตัวเขาก็กลับยอมเปิดโพรงปากให้มันได้สอดลิ้นเข้ามาลิ้มลองรสชาติอย่างง่ายดาย เขาเกลียดตัวเองที่สุด ตัวเขาในตอนนี้น่ารังเกียจยิ่งกว่าหวังจื่ออี้เป็นไหนๆ!
......................
ฝากเม้นต์และติดแท็กในทวิตด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ 😊
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น